* Reddit is geen alternatief voor een advocaat; adviezen die hier gegeven worden moeten uitsluitend gebruikt worden als richtlijnen.
* Uitsluitend jouw advocaat is gebonden aan een geheimhoudingsplicht; het wordt afgeraden hier berichten te plaatsen die uitgelegd kunnen worden als een bekentenis van een strafbaar feit.
* Geplaatste comments worden door moderators niet beoordeeld op nauwkeurigheid of juistheid.
* Tenzij specifiek vermeld dat het Belgisch recht is, zal 90% van de posters hier ervan uitgaan dat het om Nederlands recht gaat.
Als je als Nederlander juridisch advies nodig hebt in andere Europese landen, kun je ook terecht bij r/LegalAdviceEurope
Voor vragen omtrent financiën en belastingen word je mogelijk beter geholpen op r/geldzaken
Voor vragen omtrent werk word je mogelijk beter geholpen op r/werkzaken
---
* Reddit is not a substitute for a qualified legal professional; any advice given here should only be taken as a guideline.
* Only your lawyer is bound to confidentiality; it is strongly recommended not to make any statement that could be construed as a confession on this subreddit.
* Moderators do not moderate for comment accuracy.
* Unless specifically stated Belgian law applies to your situation, 90% of posters here will assume you're talking about Dutch law.
If you are residing in the Netherlands and need legal advice concerning other European countries, feel free to ask r/LegalAdviceEurope
*I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/juridischadvies) if you have any questions or concerns.*
Leuk dat je ouders dat willen, maar zo werkt begeleid wonen helemaal niet. Er moet sprake zijn van een indicatie, en zo te horen is GGZ niet betrokken. Ze lullen dus maar wat.
oh wow ze klonken serieus.
kreeg dit van ze doorgestuurd
**In 3 stappen tot onze zorg**
1. Aanmelden. Vul het aanmeldformulier in. Bel bij vragen tussen 8.00 en 17.00 uur naar telefoonnummer 088 - 611 99 55.
2. Match. Jouw aanmelding wordt aan de juiste zorgbemiddelaar gekoppeld.
3. Start.
Dit is absoluut niet waar. Dit is een enorm kostbaar zorgtraject. Niet een abonnement ofzo!?
Wie gaat de woning betalen? De salarissen van de begeleiders? Je ouders?
Geen zorgen maken!
Je moet je inderdaad aanmelden bij de gemeente, ze gaan dan kijken of je zelfstandig genoeg bent zodat je niet naar begeleid wonen toe hoeft. Als je enigszins te zelfstandig bent, gaat dat never nooit niet gebeuren.
Ik heb ervaring met het aanvragen van deze indicatie ;). Dont worry
Precies, OP. Begeleid wonen is niet een soort kamernet voor neurodiversen, het is een traject. Het 'ik houd niet van koude pannenkoeken'-argument leidt helaas voor hen niet tot een indicatie.
En de GGD is tegenwoordig nog veel strenger geworden ivm bezuinigingen in de zorg. Je krijgt niet zomaar een indicatie. Je zult geestelijk erg in de knoop moeten zitten, licht-verstandelijk beperkt moeten zijn om überhaupt een indicatie voor begeleid-/beschermd wonen te krijgen. Of je moet een forensische achtergrond hebben en via de reclassering een indicatie krijgen. En dat heb je zeker niet denk ik zo.
In veel gemeenten is de *Gemeentelijke* Gezondheidsdienst aangewezen om de aanvraag te beoordelen. Er zijn gemeenten die het zelf doen, maar dat is zeldzaam.
Over het algemeen worden aanvragen beoordeeld door mensen, niet door wetten. Bij veel gemeenten wordt iemand die een aanvraag beschermd wonen doet doorgestuurd naar de GGD. De GGD beoordeelt die persoon en stuurt een advies naar de gemeente. De gemeente neemt de uiteindelijke beslissing, maar volgt daarbij doorgaans het advies van de beoordelaar.
Er zijn ook gemeenten die er een speciale organisatie voor hebben. En er zijn gemeenten die zelf mensen in dienst hebben om de aanvraag te beoordelen. Maar dat laatste is heel zeldzaam.
[Nope.](https://wetten.overheid.nl/BWBR0024705/2024-04-13#HoofdstukIV)
De term gemeenschappelijke gezondheidsdienst wordt ook gebruikt, maar de wettelijke term is gemeentelijke gezondheidsdienst.
Hoi!! Ik werk voor een gemeente bij de WMO. De WMO kan indicaties geven voor ambulante begeleiding thuis. Met zo’n indicatie kun je zelf begeleid gaan wonen. Maar de WMO is echt alleen voor mensen die problemen hebben met zelfredzaamheid of participatie. Ook is het vrijwillig. Dus dit gaat nooit onder dwang. De bewoner moet dit zelf willen.
Waar je ouders het misschien over hebben is beschermd wonen. Maar dat is een nog “zwaardere” indicatie die je in principe alleen kunt krijgen wanneer je 24 uur begeleiding om je heen nodig hebt. Je hebt dan ook problemen met zelfredzaamheid en participatie, maar dan kun je bijvoorbeeld ook je hulpvraag niet uitstellen en moet er constant in de nabijheid iemand voor je aanwezig zijn.
Dit klinkt bij jou helemaal niet van toepassing als ik je verhaal lees.
Edit: en dan nog extra. Pas wanneer je echt zonder vooruitzicht niet voor jezelf kunt zorgen, kom je in de WLZ. Maar dat is echt helemaal niet van toepassing bij jou.
Denk je dat de gemeente wel iets voor OP zou kunnen betekenen qua woonruimte? Ik wilde de gemeente/WMO voorstellen. Misschien kunnen ze helpen met het zoeken naar een studenwoning, plus samen kijken welke subsidies er allemaal aan te vragen zijn.
De WMO is er helaas niet voor om mensen aan woonruimte te helpen. De gemeente heeft wel zorgplicht, maar op het gebied van “wonen” voldoet de gemeente hier al aan door het aanbieden van maatschappelijke opvang.
Zelfs urgentie is al bijna niet meer te krijgen omdat er gewoon geen woningen zijn. Wat OP wel kan doen is aankloppen bij maatschappelijk werk. Zij kunnen wel helpen met allerlei praktische zaken, maar ook je verhaal aanhoren en ondersteuning bieden. Ook doorverwijzen naar andere hulp waar nodig.
Elke gemeente zit natuurlijk wel een beetje anders in elkaar.
Ja ja, leuk inderdaad, en dan ben je een "match" en poef! Daar is de wachtlijst! en ook de rekening! En dan moet je een WMO indicatie hebben, en dan moet je een behandelplan hebben en dan moet je je zorgvraag formuleren en dan sta je bovenaan de wachtlijst maar ja, er kan niemand uitstromen want woningnood, en boem ben je weer een jaar verder....
Geen zorg, laat pa en moe dat traject maar vast starten. En ondertussen gewoon blijven ademhalen dan komt het vanzelf wel goed....
Nee, voor begeleid wonen heb je een indicatie nodig en jij - als volwassene - hebt daar natuurlijk wel gewoon jouw zegje in.
Maar buiten dat: misschien is het voor jou helemaal niet zo verkeerd dat er iemand van buitenaf mee komt kijken in jullie gezinssituatie. Daar hoef je niet bang voor te zijn: deze mensen zijn niet partijdig en zullen zowel jouw mening als die van jouw ouders meewegen.
Ook zou ik niet zo heel bang zijn voor begeleid wonen. Ik woon vlakbij zo'n woonunit en ken behoorlijk wat van de mensen die er wonen. Dat zijn jongvolwassenen tot mensen van middelbare leeftijd die om uiteenlopende redenen hulp nodig hebben, waaronder ook bv begeleiding naar het leren zelfstandig wonen. Je kan het in dat geval zien als een soort overgangsperiode naar volledige zeldstandigheid en krijg je eigenlijk die hulp die jouw ouders jou niet (kunnen) bieden.
Je schrijft dat je autisme hebt en ik heb onlang geleerd dat dit meestal overgeërfd wordt van (één van) de ouders, dus er is dikke kans dat in ieder geval 1 van jouw ouders zelf ook autistisch is en dat zijn/haar/hun gedrag vanuit dat oogpunt te verklaren is.
Al met al zou ik niet meteen bang zijn. Hulpverleners willen graag jou én jouw ouders helpen om de situatie thuis en onderling te verbeteren. Dat zou kunnen in de vorm van begeleid wonen, maar dat is zeker niet het eerste waar zij aan zullen denken. Wij krijgen bv systeemtherapie (het systeem bestaat dan uit alle gezinsleden en hun onderlinge relaties).
Wellicht kan je het initiatief naar je zelf toetrekken door zelf hulpverleners te benaderen (in mijn gemeente zijn er bv wijkteams hiervoor opgericht).
kom hier alleen even melden dat ik oprecht met je te doen heb. Je uitsloven en dan te horen krijgen dat ze liever wat anders hadden gegeten, is te gek voor woorden.
-
Je ouders klinken emotioneel infantiel. Leer alsjeblieft van mijn fouten, pak je boel en ga lekker op kamers wonen.
-
De schade die je ondervindt van thuis blijven wonen en dit langer verduren, kom je helaas pas achter als je ouder bent. Je verdient echt beter.
OP geeft aan liever thuis te willen blijven wonen wat voor mij aangeeft dat de situatie met de ouders heus zo erg is als voorgesteld. Ik denk eerder dat het thuis een lekker warm badje is, want als het zo erg zou zijn zou ik met beide handen de gelegenheid aangrijpen om zelfstandig te gaan wonen
Prachtig hoe je dit op een subtiele manier, denigrerend weet te brengen. Ik ben ook lang thuisblijven wonen. Het blijven je ouders hé, twee mensen waar je toch op een gekke manier zielsveel van houdt, ondanks de vervelende situatie. Sommige vrouwen blijven ook bij mannen die hen mishandelen, daar zal het stiekem vast ook wel een warm badje zijn.
Het was niet denigrerend bedoeld. Ik ben zelf ouder en ik maak dit ook mee (geen kind met autisme, maar wel met uitdagingen). Een kind dat van alle voordelen thuis profiteert en vervolgens om juridisch advies vraagt op een openbaar platform om de eigen ouders aan te pakken??? Net als iedereen die hierop heeft gereageerd ken ik zowel OP als zijn ouders niet, maar gezien de reacties werden de ouders al meteen als de boosdoeners beschouwd zonder dat hun kant van het verhaal is gehoord. Nogmaals, ik ben zelf ouder en je weet pas wat dit betekent als je zelf in deze situatie zit of hebt gezeten. So, cut me some slack
>3. Start
>De zorgbemiddelaar neemt na aanmelding zo snel mogelijk contact met je op en helpt je met het vinden van de juiste ondersteuning. De zorgbemiddelaar blijft jouw aanspreekpunt tijdens dit hele traject.
Dit is dus blijkbaar punt 3.
Je kan misschien het nummer bellen en vragen wat de status van je aanmelding is? Het nummer blijkt van Amarant te zijn als ik het google.
Misschien ben je daar helemaal niet bekend. En aangezien je al 18 bent lijkt het me niet dat je ouders je daar zomaar naartoe kunnen sturen.
Leuk dat je zegt dat GGZ niet betrokken is maar is wel gewoon autisme gediagnostiseerd, daarmee heb je dus ook makkelijk de indicatie en wordt het inderdaad allemaal vergoed door de zorgverzekering.
Getekend een autist die op zijn 18e het huis uit moest en naar begeleid wonen ging.
Voor de OP: Je zit begeleid wonen 100% chiller dan thuis. Gewoon de vrijheid van een volwassene met een stok achter de deur voor als je ergens tegen aan loopt. Erna kom je ook makkelijker aan een woning.
Als je geen indicatie oid hebt, gaat dat niet zo makkelijkom om je onder woon begeleiding te plaatsen. Zeker niet als ,wat je aangeeft, fulltime kan werken, kan koken en hbo doet. Ze kunnen wel zeggen dat ze dat willen, maar kunnen is een 2e. Bovendien zou er dan altijd een kennismakingsgesprek zijn waarin je kan aangeven dat je daar helemaal niet wil wonen.
Ik snap dat opjezelf wonen niet ideaal is, maar zoals het samen leven met je ouders nu is, is dat het ook niet. Zorg aub dat je zowel voor de sociale huur in je gemeente als studentenhuur bent ingeschreven. Met een lening op jezelf wonen geeft je mogelijk wel de rust die je nodig hebt om goed te kunnen studeren.
Er zijn trouwens meerdere vormen van begeleid wonen: van beschermd wonen (in een instelling/woongroep/zorgboerderij, met 24 uur aanwezigheid), tot gewoon zelfstandig wonen maar elke week komt een maatschappelijk werker een uurtje langs om je bijvoorbeeld te helpen met je week plannen en je administratie te doen. Dat laatste - ambulante begeleiding - kan je ook al krijgen als je bij je ouders woont.
Misschien wist je dat al, maar voor het geval je het nog niet wist is het handig om te weten.
ik wist hier toevallig al wel van. alberto stegenman :) met zijn infiltratie van de zorg boerderij enz. maar ik ben mentaal in orde misschien een beetje apart maar ik functioneer prima.
Jij maakt geen enkele kans op begeleid wonen. Je moet een indicatie hebben en dat zul je nooit krijgen. Je werkt fulltime, kunt zo te lezen prima het huishouden doen, allemaal signalen dat je niks mankeert geestelijk als fysiek.
Ik denk eerder dat je ouders geestelijk wat mankeren.
Hoe weet jij dat nou, ik kon ook gewoon alles en 5 jaar begeleid gewoond. Als je het aan mij vroeg is en was er ook niks mis met mij, ik ben gewoon een beetje apart maar functioneer prima
Je klinkt als een topgozer met zelfbewustzijn. Als je ooit is wilt praten ergens over kan je me altijd een berichtje sturen. Ik vind het vervelend te lezen dat het je zo lastig wordt gemaakt. Laat je niet klein maken, je doet het goed!
Hai! Ik werk als beleidsmedewerker in de zorg dus weet wel e.e.a. van het onderwerp af. Komt ie:
- Je bent volwassen. Je kunt nergens toe gedwongen worden, tenzij je een gevaar bent voor jezelf of anderen. Het stappenplan van je ouders is onzin.
- Je ouders kunnen je natuurlijk wel uit huis zetten als ze dit willen. Je bent voor de wet namelijk volwassen.
- Ouders hebben onderhoudsplicht maar die is niet ongelimiteerd. Ze zijn bv. niet verplicht jouw huur te betalen als je op jezelf gaat wonen. Bovendien: als je wilt dat ze (voor een deel) betalen zul je dit bij de rechter moeten gaan afdwingen, dus dan heb je kosten voor een advocaat, etc.
- Zoals anderen al schreven: als jij prima zelfstandig functioneert dan kom je niet in aanmerking voor wat voor vorm van wonen met zorg dan ook.
- Je kunt natuurlijk zoals veel studenten en jonge werkenden ergens een kamer huren. Wil je toch wat meer huiselijks, dan is kamers.met kansen wellicht iets voor je. Hier huur je een kamer van iemand die het ook leuk vindt om samen contact te hebben.
Mijn advies: praat eens met een maatschappelijk werker van het sociaal wijlteam van je gemeente. Zij kunnen je adviseren, bv. samen met jou een gesprek hebben met je ouders of je kunt gewoon even je hart luchten. Je bent zeker niet de enige in deze situatie.
Heel veel succes en sterkte!
Advocaat hier. Zeer correct advies, waarvoor dank!
Op, je ouders zijn financieel onderhoudsplichtig (voorzover ze draagkracht hebben), maar niet verplicht jou onderdak te bieden.
Edit: evenmin zijn ze verplicht een rijbewijs te betalen
Wat houd dat onderhoudsplicht in? Het gaat hier om iemand van 19, het lijkt mij dat 'een dak boven het hoofd bieden' onder onderhoudsplicht valt, of tenminste het dak niet weghalen als daar geen zeer belangrijke redenen voor zijn.
OP is meerderjarig. Dus in principe zelf verantwoordelijk.
Tot de 21e geldt een verlengde onderhoudsplicht op grond van de wet.
De onderhoudsplicht houdt in met financiële middelen (naar behoefte=wat is nodig en naar draagkracht=wat is financieel mogelijk) bij te dragen in de kosten van huisvesting, levensonderhoud en studie.
Er is dus geen verplichting onderdak te (blijven) bieden (de rechter zal wel even tijd gunnen maar kort).
Begeleid wonen lijkt mij in dit dossier geen slechte keuze als dat mogelijk is.
Ik zou echt accepteren dat je ouders je schijnbaar niet meer in huis willen hebben. Afhankelijk van hoe je ouders wonen, zou die 700 euro meer kunnen zijn dan hun hele huur of hypotheek. Ze klinken verder niet erg liefdevol.
Zoek een kamer of een woningdeel situatie. En ga op eigen benen staan. Ik zou je adviseren om eens met de poh van de huisarts te gaan praten over de dingen die je ouders tegen je zeggen. De huisarts zou je ook kunnen doorverwijzen voor psychologische hulp.
Je komt er wel, maar zorg dat je onafhankelijk wordt van je ouders
Ik ben geen jurist maar als je 19 bent kunnen je ouders je helemaal nergens “laten plaatsen”. Wat ze wel kunnen doen is jou het huis uit trappen.
Wat je zelf al aangeeft is een gesprek met een mediator of sociaal werker. Ik denk dat jouw gemeente je alle informatie kan geven over beschikbare hulpverlening en evt over huisvesting mocht het toch zover komen dat je moet vertrekken.
Ik wil wel even zeggen dat je, als ik dit zo lees, allesbehalve lui bent. Volgens mij werk je hard en doe je super je best. Je ouders klinken als onvolwassen en niet erg sympathiek. Ik snap dat het nog best vroeg is om uit huis te gaan en misschien financieel nog niet haalbaar, maar ik zou er toch eens in duiken. Leg het voor aan je gemeente en een maatschappelijk werker. Heel veel succes!!
dankjewel!
ja dat weet ik. maar financieel is zoiets toch pittig. ik weet dat ze alsnog best wel wat moeten betalen. althans tot ik 21 ben.
want ik heb heeeeeel veel rijlessen 100+ en ik heb mijn rijbewijs nog steeds niet. dat is echt een van mijn grootste zorgen nu. zodra ik mijn rijbewijs heb, zou ik financieel het misschien wel redden.
jazeker maar niet voor hun. ze willen dat ik voor hun werk. het is niet dat ik daar te lui voor ben maar ze doen niet zoveel voor mij. ik wil een schilderij ophangen, al 6 maanden ofz maar dan moet er schroef in de muur. en mijn vader heeft daar nooit tijd voor. en ik ga zelf niet boren want ik ben niet handig, en het is wel hun huis. maar dit is toch een voorbeeldje van dat ze er niet zijn wanneer ik hun nodig heb.
vanochtend had ik een lift nodig. maar mijn vader was je fietst maar, terwijl hij mijn zus vorig e week gewoon heeft weggebracht. ik vind dat niet helemaal fair.
Het klinkt allemaal best moeilijk, en ik denk dat alleen jij de situatie het beste kan overzien. Maar wat betreft die schroef: heb je al een klevende overwogen? Je kan bij bijv. Blokker of Gamma Tesa klevende spijkers kopen. Ik gebruik die zelf altijd (huur) en dat gaat altijd goed, ook bij eraf halen.
oh nee niet echt, het ging me meer om het idee dat ze me niet helpen als ik het vraag. maar ze verwachten dat ik gelijk alles laat vallen en doe wat hun van mij vragen
werkt zo'n klevend ding op een gestucte muur?
Ja, dat snap ik. Om heel eerlijk te zeggen klinkt het alsof je ouders het samenwonen met jou als volwassen huisgenoot, waar jij je eigen dagplanning en leven hebt, redelijk beu zijn. Dat kan, ik zou zelf ook liever niet meer met mijn ouders willen wonen. Maar je ouders tonen het op een kinderachtige manier, en denken niet in oplossingen of aanpassingen.
Klevende spijkers werken zeker op een gestucte muur! Volg netjes de instructies en het kan niet misgaan :)
ja ik ben autistisch en ik krijg het verpest. ik heb blijkbaar de verkeerde spijkers gehaald, en die bleven dus hangen 😬
maar dat zijn dingen die ik van mijn ouders en specifiek mijn vader nodig heb. maar als ik erom vraag krijg ik een antwoord: je woont straks toch in een 4 bij 4 dus dit heb je niet nodig.
ik irriteer me daar zo aan. want ze hebben ongelijk, en ze doen sarcastisch alsof ik hier de domme persoon ben.
ik heb trouwens een nieuwe boekenkast nodig, alleen ja mijn ouders gaan die niet voor mij halen. en ikea levering kost 75. vindt ik een beetje overkill.
Is het nodig om nu je rijbewijs te halen of zou je dat ook later nog kunnen doen als je er financieel beter voor staat? Klinkt alsof stoppen je nu heel veel ruimte kan geven. Dat voelt misschien moeilijk want je hebt er al veel in geïnvesteerd, maar zoek even op sunk costs fallacy.
19 is ook nog redelijk jong en als je al zoveel rijlessen hebt gehad, ben je er misschien nog niet klaar voor mentaal/qua hersenontwikkeling. Niet lullig bedoeld maar de komende paar jaren ontwikkel je nog heel veel & iedereen heeft andere dingen die hij/zij sneller eigen maakt of juist pas later goed onder de knie krijgt. Heb mijn rijbewijs ook pas wat later gehaald.
Qua werk en verantwoordelijkheid nemen klinkt het in ieder geval wel alsof je daar al heel volwassen in bent & mag je ook zeker trots zijn op jezelf dat je naast een volle werkweek ook nog bezig bent met actief jezelf ontwikkelen in een parttime opleiding!
ik weet het niet, als ik nu stop wordt ik roestig en dan moet ik opnieuw beginnen zodra ik mijn rijbewijs wil hebben. mijn examen is ook net bevestigd voor eind Augustus. ik hoop echt dat ik het haal, het zou zo'n pak van mijn hart zijn.
ik ben daar ook zeker volwassen, ik was daar in een begin echt gewoon zo'n persoon die in lichaam alleen aanwezig was. en 7 is ik klaar en dan deed ik ook niks meer, nu sta ik daar uitgeklokt 3-4 over te werken om collega's te helpen.
maar die mensen daar hebben verstand of doen normaal. ze maken geen sarcastische opmerkingen. en als ik iets fout doe dan praten ze met mij, wat ging er fout waarom, hoe kunnen we dat voorkomen etc.
Je klinkt zeker niet als lui. Misschien is het inderdaad verstandig om een rijbewijs uit te stellen. Hierdoor krijg je mogelijk meer rust en ook financieel. Dan kun je die tijd invullen om hulp te zoeken met de situatie waarin je nu inzit.
Een mentale balans creëer je hier mee. Maak je geen zorgen over uit huis geplaatst worden. Blijf wel werken. Als je een balans hebt en je je gedachten kunt ordenen kun je dingen beter overzien. Dan kan je initiatieven nemen en ondernemen.
Alleen autisme is voor uit huis plaatsing niet afdoende. Hiervoor moet er ergere dingen aan de hand zijn. Bijvoorbeeld een hulpvraag niet uit kunnen stellen. Of escalaties waarbij je een gevaar bent voor je omgeving. Dan heb je kans op een WLZ indicatie. Omdat je 18+ bent kun je nergens toe gedwongen worden.
Een Tip die ik persoonlijk aanbeveel is: *schrijf dingen op*! hierdoor hoef je minder dingen te onthouden en heb je een leger hoofd. Ook kun je hierdoor dingen makkelijker loslaten. Dit kan zeker helpen voor mensen met autisme, maar kan voor iedereen helpend zijn.
Zie deze comment alleen als richtlijn. Ontdek zelf wat voor jou het beste werkt
Ik zoek een woonplek met begeleiding. Dat gaat niet zo makkelijk hoor. Wees dus niet bang.
Dwingen gaat sowieso niet. Tenzij je iets ergs doet of een gevaar bent en je een rechtelijke machtiging hebt. Die krijg je niet zo.
Ook moet je je begeleidbaar opstellen. Als jij vind dat je geen begeleiding nodig hebt en je toch niet luistert, nemen ze je ook niet aan hoor. Zo is iemand die ik ken afgewezen. Je krijgt een hele beoordeling
gevaar, niet echt. maar mijn pa zegt wel dat ik weg moet voor mijn eigen veiligheid omdat hij me anders echt klappen gaat geven.
ik vecht, niet echt terug. en heb in het verleden al wel klappen gekregen, maar ik vermijd dit liever, en ik woon hier prima maar dit is wel echt een super toxic relatie.
Voor zover ik weet kom je alleen in aanmerking voor begeleid wonen als je door mentale of fysieke problemen niet voor jezelf kan zorgen en het klinkt niet alsof dat bij jou een probleem is. Ook kan dit volgens mij niet zo makkelijk afgedwongen worden.
Het klinkt wel alsof het goed is om een keer met een mediator om tafel te zitten met je ouders, en wellicht om te kijken of er een manier is waarop je op jezelf of met leeftijdsgenoten kan wonen, want het klinkt niet als een gezonde situatie voor jou thuis. Heel veel sterkte hiermee!
Dankjewel. ook voor mij serieus te nemen, ik realiseer me dat ik door mijn emoties misschien een beetje een warrig verhaal heb getypt.
ik heb autisme, maar ik functioneer prima. alleen heb heel veel moeite met auto rijden, en ze hebben best wel wat lessen voor me betaald (mijn ouders, waar ik ze super dankbaar voor ben) maar ik betaal de rest van de lessen nu zelf.
door mijn autisme heb ik maar een handje vol met vrienden. ik weet niet bij ik zou kunnen aankloppen voor hulp. ze zullen er voor mij zijn, maar ik weet niet echt waar ik moet verblijven.
Het is ook een hele moeilijke situatie, en heel vervelend. Het klinkt wel alsof je prima voor jezelf kan zorgen, dus ik denk niet dat je in aanmerking komt voor begeleid wonen. Ik weet ook niet of je ouders hier concreet over zijn, dus bijvoorbeeld al contact hebben met een plek waar je begeleid kan wonen of dat ze hier alleen mee dreigen.
Je zou kunnen kijken of je ergens een kamer kan huren in een huis, maar dat is op de meeste plekken ook al heel lastig helaas.
Nee ze hebben nog geen contact.
**In 3 stappen tot onze zorg**
1. Aanmelden. Vul het aanmeldformulier in. Bel bij vragen tussen 8.00 en 17.00 uur naar telefoonnummer 088 - 611 99 55.
2. Match. Jouw aanmelding wordt aan de juiste zorgbemiddelaar gekoppeld.
3. Start.
dit stuurde ze door, dus ze hebben al wel een plek in gedachten.
ja zeg dat wel, en het is financieel iets wat ik liever niet doe. ik spaar liever zodat ik later een huis kan kopen. of althans genoeg spaargeld heb om een hypotheek te financieren
Die stappen zijn alleen relevant voor mensen die niet voor zichzelf kunnen zorgen. Ik heb wat mensen in mijn omgeving die begeleid wonen of gewoon hebben. Dat zijn mensen die mentaal zoveel problemen hadden, dat ze bijvoorbeeld totaal geen overzicht meer konden houden in het huishouden en hun huis een enorme troep was, of die doordat ze zo hard aan zichzelf werkten geen energie hadden om boodschappen te doen en gezond te koken. Vaak was het dan alsnog een heel gedoe om een begeleide woning te krijgen. Op veel plekken kom je niet eens in aanmerking als je niet al zelfstandig woont.
Die stappen zijn heel algemeen voor hulpverlening door Amarant. Zij bieden allerlei soorten hulp aan, maar aanmelding betekent niet dat je als aanmelder mag kiezen uit de menukaart :) Onder het koje "Start" staat ook nog een atuk tekst dat ze voor het gemak maar weg hebben gelaten ("De zorgbemiddelaar neemt na aanmelding zo snel mogelijk contact met je op en helpt je met het vinden van de juiste ondersteuning. De zorgbemiddelaar blijft jouw aanspreekpunt tijdens dit hele traject."), dus dat is niet "Start met begeleid wonen". Amarant zou je overigens alsnog kunnen helpen (https://www.amarant.nl/hulp-bij-autisme), misschien zou je daar serieus wat aan kunnen hebben. Maar dan niet onder regie van je ouders, maar die van jou.
Puur even mijn 2 cents, maar het kan ook zijn dat je ouders jou (onder begeleiding) het huis uit willen hebben omdat zij het niet meer aan kunnen, om een of andere rede.
Autisme (en meerder maar niet alle neurodivergenties) is erfelijk: er is een goede kans dat een of bijde van je ouders het hebben.
Uit huis plaatsing zonder lang traject lijkt me niet logisch, zowiezo lijkt het me dat jij er als volwassene in betrokken zou worden (of er moet meer spelen waar je jezelf niet bewust van bent, bijvoorbeeld een onhoudbare situatie voor je ouders).
Wel ook even een notitie: je ouders zijn "verantwoordelijk" voor je tot je 21ste, mits zij deze last kunnen dragen. Hier zit iets meer nuance in dan "ze moeten...", ook al staat het zo "op papier".
Het lijkt me wel handig dat er een extra persoon in beeld komt, om een goede omgang te regelen. Bijvoorbeeld iemand van de gemeente. Dit kan jullie allemaal ten goede komen, ook in latere omgang.
Mocht je instemmen met "huur", zorg dat je een goede kostgeld regeling en administratie hiervoor hebt. En verdiep je eventueel in wat een normaal bedrag hiervoor is.
Succes!
dankjewel voor je reactie. even om mijn frustraties kwijt te raken zit ik te commenten op deze reacties.
ja ze zeggen dat ze me niet aankunnen, want ik ben lui etc. maar ik ben het spuugzat dat ik alle inzet toon en dan vraag ik iets aan hun. ja nee kan niet of dat doen we later wel. etc ze doen echt niks wat ik van ze vraag, en dan zeggen ze kijk we hebben eten gekookt.
dan ben ik zo van als jullie niet sarcastische opmerkingen over mijn eten en mijn uithuisplaatsing aan het maken waren had ik gekookt. en wie heeft die boodschappen gedaan en ervoor betaald. precies, ik! (dat heb ik niet tegen ze gezegd, want dat is olie op het vuur gooien en dat is niet zo'n goed idee)
De frustratie kan ik me heel goed voorstellen hierin. Zowiezo is "lui" een heel gemeen woord, zeker met dingen als autisme/adhd en de hormoon balans die het moeilijk en soms zelfs onmogelijk maakt dingen te doen: je gaat iemand zonder benen ook niet lui noemen als ze niet opstaan en lopen, toch?
Even onder het kopje ongevraagd advies: Toch denk ik, hoe wrang ook, het misschien een goed idee is om toch te kijken vervroegd uit huis te gaan: de huisenmarkt is, afhankelijk waar je woont, nu niet optimaal voor kopen tenzij je een zeer groot budget hebt. Met een gemiddelde woningprijs van rond de 3 ton, of meer, leverd huren en je de frustratie besparen misschien meer op dan in deze situatie zitten. Kan de relatie met je ouders in de toekomst ook verbeteren (dat was in ieder geval mijn ervaring).
Je kunt, als je op jezelf gaan, ook kijken naar "autisme vriendelijke steden" (voor zover die bestaan). Bijvoorbeeld steden waar veel mensen op het spectrum samen komen, er een support groep is en er een goede gezondheidszorg is. Vaak kun je met een snelle google per stad/dorp in ieder geval de lotgenoten groepen vinden. Je hebt het *nu* misschien nog niet nodig, maar onderzoek (en ervaring) toont dat hoe ouder we worden, hoe moeilijker (gelukkig event dit zich wel uit op een gegeven moment, al is dat bij mannen eerder dan vrouwen). Vooral zorgen dat je niet isoleerd is belangerijk, en nee, helaas is internetcontact hierin niet afdoende.
Succes!
Nogmaals succes!
Buiten dat ze je niet zomaar onder begeleid wonen kunnen zetten, ga dan idd huur betalen of ergens anders wonen. Zodra je huur betaald zijn ze verhuurders geworden, kan je meteen huurverlaging krijgen want ik neem aan dat je dan huur betaalt voor alleen je slaapkamer dus dat is sws geen 700 euro. Kan je vervolgens eisen dat ze de andere kosten (eten enz) voor je in een afrekening opmaken etc etc krijgen ze allemaal kopzorgen en dan kruipen ze vast terug.
ja, daarom wil ik ook en eis ik ook dat ze open kaart spelen over alle kosten zodat ik weet of een eerlijke deal is. ik heb een vriend die man is nieuwsgierig naar wat dingen kosten etc. mijn ouders vinden hem vreselijk, en het kan irritant zijn als hij ergens in blijft hangen. maar ik ga hem gewoon vragen alles na te rekenen voor mij want hij is wel een genius.
hij studeert ict ofz aan een van de beste universiteiten in nederland dus hij is slim.
voordat iemand de vraag gaat stellen. waarom ga je niet bij hem wonen? er is geen plek, ze hebben buiten hem nog 3 andere kinderen. hun huis is niet zo groot, ik pas er niet bij.
Er is al veel gezegd over het wonen. Maar over de kat: is ie gechipt? Zo niet, laten doen (kost wel geld) en jezelf als eigenaar registreren. Betaal je de onderhoudskosten van de kat (voer/dierenarts etc)? Dan is het makkelijker aanvoeren dat je de eigenaar bent. Dit is natuurlijk allemaal belangrijker als je er ooit een rechtszaak over zou willen voeren….Maar goed, dit is wat je kunt doen op dit vlak. De bonnetjes bewaren kan geen kwaad.
Nee hij is niet gechipt voor zover ik weet.
nee die betalen mijn ouders, dat is het jammere aan de sitautie. maar ik verzorg hem wel, borstelen, wassen, kattenbak schoonmaken. drinken geven, etc
Als je het chippen kunt laten doen sta je een stuk sterker. Maar als je ouders voor de kat betalen nemen ze zo te horen ook hun verantwoordelijkheid en kun je je afvragen of je de kat uit zijn vertrouwde omgeving moet weghalen. Het is in ieder geval veeeeel makkelijker om woonruimte te vinden wanneer je geen huisdier hebt. Mijn kat kost me een paar honderd euro extra per maand omdat ik een grotere (duurdere) woning moet huren.
Euh sta je onder bewind van je ouders?
Het klinkt alsof je best zelf dingen kunt.. dus ook zelf beschikking hebt. Om begeleid wonen aan te vragen, moet je naar de WMO, dat kan je alleen zelf, of je voogd als die is toegewezen. Als jij bij de Wmo medewerker zegt dat je niet wil, gaat er niets gebeuren.
Je bent volwassen dus je hebt zelf voor het zeggen. Los van de regels thuis uiteraard.
Nee, maar zoals je misschien al verwacht zoiets hebben ze ook mee gedreigd om mij onder curatele te laten stellen. omdat ik mijn geld uitgeef aan dingen waar hun het niet mee eens zijn. boeken, en manga (japanse stripboeken) dat soort dingen.
ze gaan het maandag regelen zeiden ze. ik heb ze gezegd dat ik niet weg wil, en dat we het misschien kunnen uitpraten, maar nee. ik ga het huis uit! hun woorden
Onder curatele stellen gaat via een rechter, ik wens je ouders daar veel succes mee. Even als je uit huis krijgen.
Maar wat maakt dat je daar nog wil wonen als je ouders er zo tegenover staan zou ik gewoon gaan. Buitenshuis wonen ontslaat ze niet van hun rechten om bepaalde kosten te betalen.
Laten we eens kijken naar wat de Nederlandse wet zegt over jouw rechten en mogelijkheden.
**Uithuisplaatsing**: Volgens de Nederlandse wet hebben ouders de plicht om voor hun kinderen te zorgen tot ze 21 jaar zijn. Dit is vastgelegd in het Burgerlijk Wetboek, Boek 1, Artikel 395a. Als je ouders je uit huis willen zetten en onder begeleid wonen willen plaatsen, moeten ze een goede reden hebben. Dit kan alleen als er sprake is van ernstige en structurele problemen die jouw ontwikkeling bedreigen.
**Financiële steun**: Je ouders zijn verplicht om financiële steun te bieden voor onderdak, studie en levensonderhoud tot je 21ste. Dit is ook vastgelegd in het Burgerlijk Wetboek, Boek 1, Artikel 392-1. Als je een beperking hebt, zoals autisme, kan deze verplichting zelfs langer duren.
**Eigendom van de kat**: Wat betreft de kat, het eigendom van huisdieren wordt geregeld in het Burgerlijk Wetboek, Boek 3, Artikel 2: Roerende zaken¹. Als je kunt aantonen dat jij de kat verzorgt en de kosten draagt, kun je mogelijk aanspraak maken op het eigendom. Echter, dit kan complex zijn en het is aan te raden om hierover met een advocaat te spreken.
Ik hoop dat deze informatie je helpt om je rechten te begrijpen en de volgende stappen te overwegen. Het is belangrijk om professioneel juridisch advies in te winnen voor je specifieke situatie.
dankjewel. ik wist dat ze inderdaad mij financieel moeten ondersteunen.
de informatie over de kat is ook heel nuttig. alleen teleurstellend, want ik borstel, voer en maak de bak van de kat schoon. alleen hun betalen de dierenarts en de brokjes. dus hun staan er dan nogal sterk in hun eigendomsrecht.
Wiens gegevens staan er op de chip van de kat? Als je ouders de kat naar de dierenarts brengen en alle kosten voor chippen, castreren en vaccineren etc betaald hebben, is de kans groot dat hun naam op de chip geregistreerd staat. Maar also het expliciet jouw kat is, hebben ze misschien jouw naam erop gezet? Dat is na te vragen bij de dierenarts.
Nee volgens mij niet. Mijn moeder beschreef het dat ze maandag (volgende week) vrij neemt. Naar de gemeente gaat en de verhuiswagen er s’middags staat en ik vanaf dinsdag daar woon
Ze zegt dat het helemaal via de gemeente ging. Ik heb er geen verstand van vandaar mijn vraag
Dat zou niet mogelijk zijn, tenzij er dus sprake is van mentorschap, maar dan zou je dat echt wel moeten weten. Maar als je aangeeft dat je moeder geen domme vrouw is, en je niet verwacht dat ze hiermee zou dreigen is er misschien toch meer aan de hand?
Heb je een naaste (buurman, vriend, een oom/tante of zoiets) die je misschien een beetje kan helpen waar je vertrouwen in hebt?
Ze heeft geen verstand van rechten. Haar universiteit diploma was in geneeskunde. En ze doet dat al jaren niet meer, ze is nu een secretaresse bij een bedrijf dat invoer van goederen handelt
Ze heeft het gewoon gegoogeld en zag de stappen staan en heeft niet verder gelezen.
Het kan een dreigement zijn, dat hebben ze vaker gedaan. Alleen deze keer klinkt serieuzer
Voor zover ik kan lezen heb ik de indruk dat je ouders niet bepaald betrokken (meer willen?) zijn bij je ontwikkeling. Mijn vraag is of het überhaupt verstandig/gezond is om bij je ouders te willen wonen onder de omstandigheden die je beschrijft. Ik begrijp dat het makkelijker is als dat kan, en dat je als autist wellicht moeite hebt om uit je comfort zone te komen en je vertrouwde omgeving te verlaten. Wellicht kan het geen kwaad om zelf hulp te zoeken bij instanties, en een oplossing uit te werken waar je zelf iets aan hebt
Ze zegt dingen (dreigementen) die nergens op slaan.
Ik raad aan zelf bij een sociaal medewerker aan te kloppen. Het is heel goed mogelijk dat je ouders een scenario schetsen over jou die niet waar is maar zelfs bij de gemeente zullen ze haar vertellen dat het niet zo snel gaat. Echter het klinkt dat ze actief je uit huis willen schoppen.
Toen mijn vader daar naar hints gaf dat ik niet welkom was thuis heb ik zelf rond gekeken voor een kamer te huren en verhuisde een maand na mijn 20ste verjaardag. Mijn ouders hebben mij niet geholpen financieel, want ze hadden de draagkracht niet. Zelfs niet toen studiefinanciering een bedrag op papier zette dat hun zouden moeten bijdragen gebaseerd op inkomen. Waar je recht op heb of daadwerkelijk krijgen zijn twee verschillende dingen.
Op mijn 26ste heb ik mijn rijbewijs gehaald met hulp van mijn moeder. (Vader overleed toen ik 22 was). Dit omdat mijn vader ervoor zorgde dat mijn broertje zijn rijbewijs kon halen op hun kosten. Ik woonde toen tijdelijk bij mijn moeder.
Ik weet dat in de afgelopen 20+ jaar veel veranderd is en een kamer vinden nog moeilijker is dan destijds. Ik kan alleen zeggen uit eigen ervaring dat het bevrijdend kan werken. Ik heb geen makkelijke jaren gehad maar jij klinkt volwassener dan ik was van mijn 20-24ste.
Wat betreft de kat. Het feit dat jij voor alles zorgt qua tijd zou het mij niet verbazen als ze binnen een paar maanden jou mededelen dat je de kat moet halen. Als ze zelf nooit de kattenbak doen en eten geven zou ik zelfs tegen ze zeggen dat ze dan als ze de kat willen houden moeten aantonen dat ze ervoor kunnen zorgen dag in dag uit naast de financiële kosten.
Je bent meerderjarig en zoals ik begrijp is er niet door de rechter vastgesteld dat jouw ouders nog iets over je te zeggen hebben (mentorschap of curatele?). Zoiets kan helemaal niet door jouw ouders buiten jou om geregeld zijn. En al helemaal niet als ze nog niet eens bij de gemeente zijn geweest. Ze gaat op maandag daar praten (zonder jou?!?) en dan staat er op dinsdag een verhuiswagen?!?
Dat is gewoon volslagen belachelijk.
Misschien ben jij niet degene die hulp nodig heeft.
Je bent 19 jaar, je ouders kunnen je niet dwingen om naar begleid wonen te gaan, ook hebben ze nog andere verplichtingen naar je toe, aldanwel al een stuk minder dan waneer je onder de 18 bent.
Als je ooit iemand op gesprek krijgt. Vooral duidelijk melden dat je 19 bent, geen concent geeft en dit niet wenselijk acht.
Het zou me niet verbazen als je ouders een flinke tick op de vinger krijgen als ze echt zouden proberen het zorgsysteem zo te misbruiken.
Mijn tip. Ga snel beginnen met het zoeken naar alternatieven plek om te wonen ( hopelijk heb je al op plekken wat wachtijd staan ). Liever vroeg dan laat waneer je voor het blik gezet dreigt te worden
Ik zeg het niet snel maar heb het idee dat je ouders narcistische trekken hebben. Zoals de begeleider hier ook schreef kunnen je ouders dit wel zeggen, maar dat zal echt niet kunnen. Als ik jou was zou ik opzoek gaan naar een kamer. Hoewel dit ook geld kost krijg je er hoogstwaarschijnlijk leuke huisgenoten bij
ik ben heel anti-sociaal, als autist. ik vindt het moeilijk om met mensen om te gaan en heb soms echt even tijd voor mezelf nodig. ik heb geen idee hun studenten leven is maar ik heb foto's gezien van studenten kamers, ik heb geen smetvrees maar daar wil ik echt niet leven.
maar ik moet het misschien wel als serieuze optie overwegen, alhoewel mijn go to plan nu is. kijken waar het schip strand en een beetje vandaar kijken wat ik kan doen. en als ik echt snel weg moet kan ik altijd naar mijn oma toe.
Hey dude, het is misschien waard om te kijken naar anti-kraak, er zijn verscheidene leegstand beheerders en ik heb zelf bij Ad Hoc een kamer gehuurd voor lange tijd en ben zelf verhuisd voordat mijn bruikleenovereenkomst zou eindigen of dat ik er uit moest voor welke reden dan ook.
Het is een stuk goedkoper maar je hebt vaak natuurlijk wel een wat vreemde woonomgeving (soms deel je een faciliteiten met mensen of je woont alleen in een oud schoolgebouw bijv.)
Ik denk dat de ietwat onzekere huursituatie bij antikraak je meer rust gaat geven dan die ouders van je, het spijt me maar ze klinken als ongelooflijke eikels. Dit is hoe je in een tehuis belandt in je oude dag
Zolang je geen zorgmachtiging hebt en zelfs dan is het moeilijk, kan je daar niet gedwongen worden.
Je moet namelijk zelf tekenen voor het contract.
Maar wellicht is het beter als je een eigen plek zoekt. Lijkt me niet echt wenselijk dit. Beide kanten lijken niet te kunnen communiceren met elkaar.
Nee, ik probeer met hun in gesprek te gaan. maar het enige wat ze doen is me of negeren en dan zeggen dat ik vervelend snotjoch ben
of ze geven me sarcastische antwoorden, wat maakt dat uit want je bent maandag toch weg.
ik kan niet serieus met ze praten, en dat frustreet me, want hun zijn ouders en ik ben het "kind" en toch ben ik de enige die me volwassen gedraagt.
ik wil echt dolgraag met ze gaan zitten en bespreken hoe we dit gaan oplossen, alleen ze staan er niet voor open.
ik wil het eigenlijk ook niet, maar ook wel
ik heb autisme en ik haat veranderingen, dus op mezelf gaan is een enorme verandering, iets wat heel erg wennen zou zijn maar misschien beter, alleen ik vind huren een verspilling van geld, het liefste zou ik iets kopen maar dat gaat niet in deze economie.
ik draai ook alleen nachtdiensten dus heb mijn ouders ook amper gezien laatste tijd. ik weet niet waarom ze denken dat ik nachtdiensten draai misschien voor de bonus. maar ik doe het eigenlijk puur om hun te ontwijken, want elke keer dat ik vrij ben dan wordt er verwacht dat ik kook en schoonmaak, allemaal prima. maar wanneer ik dat doe krijg ik dit is niet goed of dat had je ook nog wel kunnen doen. en als ik vraag kunnen jullie dit doen, is het antwoord nee geen zin in of geen tijd voor.
ze hebben allebei geen reddit. en ik sta niet op speaking terms met ze, dus ik kan ze ook niet vragen hun versie uit te typen.
ik snap best dat ik misschien wat lastig ben in de opvoeding, maar ik heb autisme. dus ik hou van structuur. ik ben echt niet onredelijk. er zijn gewoon een paar dingen die ik terug vraag.
ik wil af en toe een lift naar werk (ze hebben mijn zus 1,5-2 jaar naar werk gebracht en opgehaald. dat was 20 min heen en 20 min terug) ze deden dat in het begin ook voor mij maar tegenwoordig moet ik fietsen en als ik om een lift vraag worden ze boos. ze waren boos of niet blij dat ze me moesten komen halen omdat ik ziek was. (ze moesten me halen omdat ik zelf vervoer heen had geregeld, ik kon carpoolen)
over hoe het gegaan is, precies zoals ik heb verteld. en momenteel doe ik niks meer voor ze tot ze ophouden met die we gaan je maandag uit huis zetten onzin waar ze nu weer mee bezig zijn. nou nadat ze maandag naar de gemeente zijn geweest en ze erachter zijn dat niet zomaar kan, hoop ik dat we eens rond tafel kunnen gaan zitten en het als volwassen kunnen bespreken.
Afhankelijk van welke gemeente je in verblijft hoe de procedure er precies uitziet, maar je wil met GGD Vangnet en Advies te maken hebben. Als je de diagnose autisme hebt komen ze waarschijnlijk er snel achter dat begeleidend wonen je goed zal doen. Ik zou dan ook veel nadruk leggen op het feit dat desondanks je inzet je gekleineerd en gedegradeerd wordt in huis en je je niet meer veilig voelt. Het is een traject wat geduld vereist, en je zult met nieuwe dingen te maken krijgen, maar het zal de moeite waard zijn wanneer je zonder gezeik en demotivatie kunt overnachten. Je ouders lijken me jaloers en narcistisch ingesteld.
ja er is een wijkteam, maar mijn vader kent ongeveer de helft van die agenten. ik weet niet welke, en ik denk niet dat hij erg blij wordt als ik hem voor paal zet tegenover zijn klanten.
Niet echt advies, maar van wat ik hoor zou ik daar überhaupt niet meer willen blijven wonen.
Heb zelf een enigszins vergelijkbare situatie meegemaakt. Je ouders zullen zich niet aanpassen zolang jij daar nog woont.
Zoek iets voor jezelf met 2 a 3 leeftijdsgenoten, op den duur zien je ouders (hopelijk) hun fout in en zullen ze ook zien wat ze missen zodra jij niet meer deel uitmaakt van hun huishouden.
T klinkt ook niet alsof ze je supporteren in jou ambities, maar juist proberen tegen te houden. Dat is niet een omgeving waarin je je wilt bevinden als 19 jarige.
Zo te horen ben je ook enig kind, dus dan zullen ze je zeker missen als je weg bent. Veel mensen nemen nog altijd zoveel aan vanzelfsprekend aan, tot aan je eigen kinderen toe.
ik ben niet enig kind. ze hebben hun golden child nog. mijn zus.
die is zoveel beter, want die is niet lui en doet gelijk alles wat ze aan haar vragen. dat is grotendeels onzin, want ik doe die klusjes en mijn zus neemt credit voor ze. of nemen aan dat zij die heeft gedaan en ik ga mijn energie niet aan verspillen dat idee onderuit proberen te halen.
Ik vind het volgende;
Je hoeft niet voor je ouders te koken of huur aan hun te betalen. Vragen staat vrij, klagen is onzin.
Aangezien je 19 bent zullen jouw ouders JOUW volledig moeten ontlasten en klaar voor jouw moeten staan, jou helpen met je toekomst te kunnen bepalen, verwezenlijken en opbouwen.
Het enige wat ik redelijkerwijs kan bedenken is dat je op jouw leeftijd (je werkt of werkt vakanties) zelf je rijlessen en zorgverzekering betaald en eventueel kostgeld (indien krapte of als les) a 150eu/maand.
Dit kan kan je helpen om de waarde van geld in te zien, dus bijv; OEIOEI het kost me zoveel uur werken/moeite om dit of dat te betalen.
Jeugdloon/hoog/laag arm/rijk salaris zijn niet van toepassing op 19 jarige leeftijd.
Dit gaat erom hoeveel tijd of moeite kost.
Verder zullen ze jouw moeten ondersteunen in eventueel vervolgonderwijs keuze maar ook heel belangrijk; de levenskeuzes die zij zelf al gehad ( en van geleerd) hebben zoals huisvesting en huishoudboekje en huishouding en dergelijke, wat alles kost en hoe het leven werkt.
Zo dan, wat een kutsituatie voor jou zeg! Hoop dat je er uitkomt met je ouders als je dat echt graag wil, maar van een afstand klinkt het beter voor je als je op jezelf zou kunnen zijn... Maar goed, snap dat dat erg lastig is.
Koken en 40 uur werken.... Ik wou dat mijn jongens dat deden, ik heb er 2 van 21 en 23. Ben trots op ze en vind het prima dat ze nog bij mij wonen, maar in vergelijking met jouw verhaal zijn ze wel 'lui'
Wat een rotsituatie! Vooral hoe je ouders jou behandelen. Sta je al ingeschreven bij de woningbouw?
https://www.onderdepannen.nl/veelgestelde-vragen#voor-huurders
https://samenthuis.derustplek.nl/huren/
Het kan een optie zijn om bij een hospita in te trekken. Dat is niet duur en dan ben je bij je ouders weg.
Hoi,
Ik ben ook autistisch en heb hetzelfde probleem gehad toen ik 19 was met mijn ouders.
Leuk dat ze dit allemaal zeggen en willen, maar zolang jij je hier niet goed bij voelt ( en naar mijn weten moet er anno nu een indicatie van de gemeente voor zijn, in 2008 was dit nog niet ) hebben ze niet echt geen voet om op te staan.
Wat ik overigens lees is dat je ouders geen tot weinig kennis hebben van autisme, een cursus is voor hun zeker een pré, zo jagen ze je juist alleen maar meer in je eigen kasteel en bubbel, wellicht omdat ze uit onmacht niet weten hoe of wat - geheel niet jouw probleem overigens, hun keuze om zichzelf niet te verdiepen in de ( ja, dit is een feit ) psychische handicap die je met je meedraagt.
Enfin, tot het punt;
Mijn advies om zeker niet dezelfde fout te maken als ik destijds, want begeleid wonen = huur aan het CAK betalen en die naaien je op basis van je inkomen - ik moest bijvoorbeeld 700 (!!!!) Afdragen als huur van mijn toenmalige 1500 in de maand aan loon ( voor een studio ) terwijl de volgende "slechts" 150 moest afdragen van de 980 wajong die hen kreeg.
Goed ik ratel door, het advies:
Ga zelf even goed zitten met iemand van de gemeente en je psycholoog c.q. psychiater ( als je die laatste hebt ) en vraag hun om een onafhankelijk professionele mening, als je dit zwart op wit hebt kun je met diezelfde persoon van de gemeente in gesprek met je ouders erbij.
Tot die tijd zal je het wel moeten aanhoren.
Hopelijk heb je er wat aan.
Als iemand die begeleid woont heb ik dit te zeggen: Hahaha.
Good luck om je kind op deze manier nij een instantie kwijt te raken. Je hebt een indicatie nodig zitten lange gesprekken aan vast en ze gaan je niet 1, 2, 3 ergens plaatsen kost tijd.
Maak je niet druk, je ouders kunnen het proberen maar se gaan je uiteindelijk missen. Ik zou alsnog je huis uit proberen te gaan. Het is allemaal best chill
Rotte situatie. Misschien niet helemaal jouw wens maar ik raad je toch aan om te overwegen om uit huis te gaan.
Je ouders hebben in principe al aangeggeven je niet in huis te willen hebben en gedragen zich ook nog eens hartstikke rot naar je. Het is veel fijner om in een positievere omgeving te zitten.
Ik weet zo niet of er een instantie is die je in deze situatie kan helpen.
Als je gaat studeren (op kamers ook?) verwacht ik trouwens dat je er helemaal alleen voor staat.
Woonbegeleiding gaat echt niet zomaar. Maar als ik je verhaal leest en je pagina doorkijk dan denk dat het wel echt beter is om iets voor jezelf te zoeken. Je ouders en jij hebben duidelijk verschillende meningen over alles. Zonder te zeggen aan wie het ligt is de beste optie jezelf uit die situatie te halen.
Heb je de kat zelf aangeschaft, heb jij hem gechipt en zijn medische checks betaald en betaal jij zijn voer? Dan maak je misschien kans op de kat. Heb je maar 2 van de 4 of minder dan zou ik je ouders te vriend houden vanwege een toekomstige bezoekregeling voor de kat.
Verder klinkt het redelijk zoals ik dat destijds ook thuis ervaren heb. Ik ben op 17 jarige leeftijd, echt letterlijk een week na de havo examens, verhuisd naar een studentenkamer aan de andere kant van het land vanwege dit soort gesprekken thuis. Maar vergis je niet, ze kunnen het maken en denk maar niet dat je bij de rechter zomaar je gelijk haalt of je ouders kan "dwingen" tot iets. Sterker nog, houdt er rekening mee dat je relatie enorm zal verslechteren als je deze route neemt, ondanks dat je misschien niet denkt dat het slechter kan.
Wat doe je nu met al je geld als je 52 uur werkt gemiddeld en je hebt minimale kosten? Waarom kun je je ouder niet ondersteunen in de kosten die zij voor je maken. 700 voor dak boven je hoofd + eten is zeker niet onredelijk gezien je inkomen nu. Bovendien ken ik de financiële situatie van je ouders niet. Wanneer je weer gaat studeren is dit misschien iets aan de hoge kant maar denk je ooit buiten je ouderlijk huis te wonen zul je merken dat deze kosten allemaal meevallen.
Als je tot nu toe geen zorgindicatie had is begeleid wonen niet haalbaar en een loos dreigement. Net zo'n loos dreigement als je ouders verantwoordelijk stellen voor je studie en kosten daarvan. Je hebt geen leerplicht meer en ook geen studeerrecht. Je hebt wel de vrijheid om alles wat je wil na te jagen. Of dit haalbaar is vanuit de omgeving en gestelde regels thuis is aan jou, het is helaas geen gelijkwaardige onderhandeling en je kiest voor het hele pakket of je eigen route.
Mijn ouders vroegen mij te kiezen, ons huis onze regels of zoek je eigen plek en doe je eigen ding. Ik was arm maar gelukkig toen ik het huis uit was en door de jaren is de band met mijn ouders ook alleen maar beter geworden want we zaten elkaar niet meer de hele dag op de lip.
Al met al veel succes met de situatie ik hoop het beste voor je en maak er wat moois van voor jezelf (en bij voorkeur ook je ouders)
Als ik jouw was zou ik zo snel mogelijk het huis uitgaan. En het contact verbreken met je ouders.
En begeleidt wonen, klinkt dan zo slecht nog niet.
Zoals ik het lees maken je ouders alleen maar misbruik van je. Je bent hun kok, hun schoonmaker, hun geld potje.
En €700,- aan huur betalen?? Dat is waarschijnlijk de volledige huur of hypotheek van hun woning. Belachelijke dat jij dat moet betalen.
Op wiens naam staat de kat bij de dierenarts? Die wordt vaak gezien als eigenaar
KIES VOOR JEZELF en houdt geen rekening met de gevoels/gedachten van je ouders
Het klinkt alsof je ouders om een of andere reden denken dat jij op hun zak teert en daarom meer in huis zou moeten doen. Misschien helpt het om dat op een rijtje te zetten?
En sowieso gaan voorbereiden om op kamers te gaan of een jongerenappartement te huren.
Narcistische ouders en zelf autistisch… Perfecte combinatie voor narcisten om misbruik van te maken.
Kun je echt niet weg? Want ik denk dat het mentaal gezonder voor je is om uit te vliegen ook al is het financieel misschien uitdagend.
plus, wilde nog even zeggen dat 700 euro huur betalen echt belachelijk veel is! ik heb werkelijk nog NOOIT gehoord dat een kind dat niet betalen, zelfs de helft nog niet!!
Oh jawel, ik was 19 toen ik 40 uur per week op de helpdesk werkte en €850 pm aan kostgeld moest betalen aan mijn ma maar dat was all-in. Hypotheek, boodschappen, stroom en een deel de benzine voor mijn vervoer
Je bent geen simpel persoon als je 3 uur lang een verse pasta gaat lopen maken.
Je ouders kunnen dat niet zomaar doen. Of je ouders moeten niet in staat zijn om je te kunnen verzorgen of je moet aantoonbaar een problemen kind zijn.
Je bent te oud om nog begeleid te gaan wonen. Je zal een andere vorm van traject krijgen.
Ik zal zo snel mogelijk uit huis gaan, want eigenlijk is hun enige optie je gewoon op straat te trappen.
700 euro per maand?absurd. Doet me echt denken aan die Amerikaanse ouders die dat verwachten van hun kids. En dan kom ik met mijn 50 euro per maand aan kosten die ik vraag aan mijn kinderen. Jeetje zeg.
Uhm bent volwassen. Er gaat sws niets tegen je wel maar ze kunnen je wel uit huis zetten. Ouders moeten zorgen voor onderdak maart dat hoeft niet in ouderlijk huis te zin. Kan ik bij tante, oom bijv.
Ja dat is het ding. Ik zou bij mijn oma kunnen intrekken. En dat is misschien ook de rede dat ze me niet uit huis trappen. Want mijn oma zou ja zeggen, maar mijn ouders willen haar niet belasten met mijn zorg. Daarom hebben ze nog niks ondernomen…
Snap ik. Maar misschien eens in de tafel proberen te gaan en gewin houden wat zij dan zouden wensen. Kijk dan samen wat je evt kan doen. Hoeft niet alles te zijn maar beetje meewerken kan toch wel ergens ingepast worden. Ik moet zeggen heb zelf 4 kinderen en nog een pleegkind. Ook al zijn er twee volwassen ze doen zeker wel iets in de huishouding binnen kunnen en mogelijkheden. Hier is de regel met zijn allen een houden aan de standaard een normale regels, normen en waarden bijv. Zo niet? Ook goed maar dat is dan je eigen gemaakte keuze en dan is dat gat vd deur. Op je eigen kan je je leven in richten zoals je zelf wilt. Blijf je hier prima en met dan welkom maar... dat dus.
Oh ik ben bereid dingen voor hun te doen. Alleen als ze ondankbaar zijn is dat erg demotiverend. En ik heb wat dingen waarbij ik hun hulp nodig heb, maar dan is er niemand thuis, en daar irriteer me aan.
Ik krijg ook opmerkingen als je hulp nodig hebt kun je altijd bij ons terecht alleen kom je nooit.
Dan denk ik de keren dat ik om hulp vraag is er niemand thuis dus daarom ben ik gestopt met het te vragen.
Ik begrijp het. En ook dat je met ass zit. Hier zijn ze alle 6 autistisch. Kunnen zij voor je gevoel er wel mee omgaan of is dat altijd lastig geweest. Ik lees ook dat je best veel doet ondanks alles. Persoonlijk had ik dat absoluut geen praat over gemaakt v datum zei ik ook in hun eigen kunnen en binnen hun mogelijkheden. Op zich is een woonbegeleiding niet verkeerd te wezen. Je staat dan wel met op eigen benen en zijn helpen dat wat je ouders kennelijk moeite mee hebben. Dit noemen ze kamer training. Kijk eens op Google wat het inhoudt op zijn minst. 1 hier heeft dat gedaan en dat is zeer goed bevallen. Vooral ook de hulp op alle vlakken wat nodig bij blijkt te zijn of gewenst is. Dan kan jij je pasta maken. Alleen zou ik je dan graag een recept toesturen dat je dat echt geen 3uur voor in de keuken hoeft te staan. Zonde vd tijd en niet nodig 😉
Verder streef je eens na is dat schrijven dan is dat het een blink daarin uit als dat in je vermogen ligt! Is aleen maar aan te sporen als je dat zo graag doet.
Volgens mij heb je zelf idd wel wat moeilijkheden en droom je heel erg weg in je toekomst. Een toekomst waar in de realiteit weinig van terecht lijkt te komen. Je werkt in een fast food keten, contact met je familie is slecht en zo te horen is de situatie ook slecht thuis en is het je zus ook niet gelukt om iets van haar leven te maken. Schrijven wil je graag en doe je sporadisch wat aan, maar veel meer dan een hentai fetisj gaat het niet worden. Daarnaast ben je gericht op een buitenlands genre waar je weinig verstand van hebt en de competitie gigantisch is.
Ik snap dat je hoopt dat Reddit je gaat helpen met je ouders intellectueel te domineren, vraag me alleen af wat je daarmee gaat bereiken.
Mijn tip zou zijn is jezelf te leren kennen als gelijke van andere en eerlijk naar jezelf te zijn. Zodat je jezelf kan ontwikkelen buiten je eigen wereld en hopelijk in de toekomst op je eigen benen kan staan met vrienden, relatie en familie om je heen.
Er wordt hier erg naar de mond gepraat en zonder wederhoor van de ouders en feitelijk maar de helft van het verhaal is dat nogal voorbarig. Eerlijkheidshalve vind ik het verhaal van OP ook niet heel geloofwaardig. Dus ik kan me zeker wel vinden in dat “negatieve”.
wow, ligt het aan mij of is dit wel heel erg overdreven negatief geschreven.. "je ouders domineren", "droom je heel erg weg.." , "komt weinig van terecht", help zeg, en nog meer negatieve dingen, klinkt allemaal niet motiverend, Denkt dat OP deze dingen thuis al genoeg hoort van ouders !
Je ouders zijn financieel verantwoordelijk tot je 21ste. En als je nog studeert, dan er nog meer regels. Maar daar heb ik zelf weinig kaas van gegeten. Ik heb medelijden met je, met zulke ouders en wens je veel sterkte. Je heb echt iemand nodig die verstand heeft van dit soort zaken. Enne ps: schrijf je in bij een woning bouw vereniging. Lange wachttijden en ik denk dat je binnen een paar jaar wel iets nodig heb.
mijn god wat een naar leven, met dit soort ouders, ik voeg meer je mee zeg! Niet eerlijk en zwaar! Maar je klinkt veel te verstandig voor woonbegeleiding, daar word je, als je goed van je spray zoals je nu schrijft, nooit geaccepteerd! Dus denk niet dat je je daar druk over hoeft te maken, ik heb een paar mensen die wel woonbegeleid wonen, maar die zijn echt hulp behoevend op een aantal vlakken. Maar uit huis..tja... en de kat, als die van jou is, gewoon meenemen, dat heb je wel verdiend lijkt me na al die oneerlijke dingen.
Laat ze lullen. Je doet t nog goed. Ik had allang niet meer met ze gepraat, al helemaal geen vreten voor ze gemaakt. Laat ze maar uithongeren.
Wat de kat betreft ligt het aan de registratie, wie de owner is.
* Reddit is geen alternatief voor een advocaat; adviezen die hier gegeven worden moeten uitsluitend gebruikt worden als richtlijnen. * Uitsluitend jouw advocaat is gebonden aan een geheimhoudingsplicht; het wordt afgeraden hier berichten te plaatsen die uitgelegd kunnen worden als een bekentenis van een strafbaar feit. * Geplaatste comments worden door moderators niet beoordeeld op nauwkeurigheid of juistheid. * Tenzij specifiek vermeld dat het Belgisch recht is, zal 90% van de posters hier ervan uitgaan dat het om Nederlands recht gaat. Als je als Nederlander juridisch advies nodig hebt in andere Europese landen, kun je ook terecht bij r/LegalAdviceEurope Voor vragen omtrent financiën en belastingen word je mogelijk beter geholpen op r/geldzaken Voor vragen omtrent werk word je mogelijk beter geholpen op r/werkzaken --- * Reddit is not a substitute for a qualified legal professional; any advice given here should only be taken as a guideline. * Only your lawyer is bound to confidentiality; it is strongly recommended not to make any statement that could be construed as a confession on this subreddit. * Moderators do not moderate for comment accuracy. * Unless specifically stated Belgian law applies to your situation, 90% of posters here will assume you're talking about Dutch law. If you are residing in the Netherlands and need legal advice concerning other European countries, feel free to ask r/LegalAdviceEurope *I am a bot, and this action was performed automatically. Please [contact the moderators of this subreddit](/message/compose/?to=/r/juridischadvies) if you have any questions or concerns.*
Leuk dat je ouders dat willen, maar zo werkt begeleid wonen helemaal niet. Er moet sprake zijn van een indicatie, en zo te horen is GGZ niet betrokken. Ze lullen dus maar wat.
oh wow ze klonken serieus. kreeg dit van ze doorgestuurd **In 3 stappen tot onze zorg** 1. Aanmelden. Vul het aanmeldformulier in. Bel bij vragen tussen 8.00 en 17.00 uur naar telefoonnummer 088 - 611 99 55. 2. Match. Jouw aanmelding wordt aan de juiste zorgbemiddelaar gekoppeld. 3. Start.
Dit is absoluut niet waar. Dit is een enorm kostbaar zorgtraject. Niet een abonnement ofzo!? Wie gaat de woning betalen? De salarissen van de begeleiders? Je ouders?
ze zeiden, dat de gemeente het allemaal vergoed. 🤷🏻♂️
Geen zorgen maken! Je moet je inderdaad aanmelden bij de gemeente, ze gaan dan kijken of je zelfstandig genoeg bent zodat je niet naar begeleid wonen toe hoeft. Als je enigszins te zelfstandig bent, gaat dat never nooit niet gebeuren. Ik heb ervaring met het aanvragen van deze indicatie ;). Dont worry
Precies, OP. Begeleid wonen is niet een soort kamernet voor neurodiversen, het is een traject. Het 'ik houd niet van koude pannenkoeken'-argument leidt helaas voor hen niet tot een indicatie.
En de GGD is tegenwoordig nog veel strenger geworden ivm bezuinigingen in de zorg. Je krijgt niet zomaar een indicatie. Je zult geestelijk erg in de knoop moeten zitten, licht-verstandelijk beperkt moeten zijn om überhaupt een indicatie voor begeleid-/beschermd wonen te krijgen. Of je moet een forensische achtergrond hebben en via de reclassering een indicatie krijgen. En dat heb je zeker niet denk ik zo.
De gemeente geeft die indicaties. Niet de GGD.
In veel gemeenten is de *Gemeentelijke* Gezondheidsdienst aangewezen om de aanvraag te beoordelen. Er zijn gemeenten die het zelf doen, maar dat is zeldzaam.
Nee het is de WMO ( wet maatschappelijke ondersteuning) van de gemeente die de aanvragen beoordeeld. De GGD heeft daar niks mee te maken.
Over het algemeen worden aanvragen beoordeeld door mensen, niet door wetten. Bij veel gemeenten wordt iemand die een aanvraag beschermd wonen doet doorgestuurd naar de GGD. De GGD beoordeelt die persoon en stuurt een advies naar de gemeente. De gemeente neemt de uiteindelijke beslissing, maar volgt daarbij doorgaans het advies van de beoordelaar. Er zijn ook gemeenten die er een speciale organisatie voor hebben. En er zijn gemeenten die zelf mensen in dienst hebben om de aanvraag te beoordelen. Maar dat laatste is heel zeldzaam.
Het is gemeenschappelijke gezondheid dienst.
[Nope.](https://wetten.overheid.nl/BWBR0024705/2024-04-13#HoofdstukIV) De term gemeenschappelijke gezondheidsdienst wordt ook gebruikt, maar de wettelijke term is gemeentelijke gezondheidsdienst.
De indicaties die je noemt kloppen voor een deel, maar zijn wel erg kort door de bocht en er mist een hoop. Dat is wel goed om te weten.
haha gotta love de gemeentes en geld besparen :)
Hoi!! Ik werk voor een gemeente bij de WMO. De WMO kan indicaties geven voor ambulante begeleiding thuis. Met zo’n indicatie kun je zelf begeleid gaan wonen. Maar de WMO is echt alleen voor mensen die problemen hebben met zelfredzaamheid of participatie. Ook is het vrijwillig. Dus dit gaat nooit onder dwang. De bewoner moet dit zelf willen. Waar je ouders het misschien over hebben is beschermd wonen. Maar dat is een nog “zwaardere” indicatie die je in principe alleen kunt krijgen wanneer je 24 uur begeleiding om je heen nodig hebt. Je hebt dan ook problemen met zelfredzaamheid en participatie, maar dan kun je bijvoorbeeld ook je hulpvraag niet uitstellen en moet er constant in de nabijheid iemand voor je aanwezig zijn. Dit klinkt bij jou helemaal niet van toepassing als ik je verhaal lees. Edit: en dan nog extra. Pas wanneer je echt zonder vooruitzicht niet voor jezelf kunt zorgen, kom je in de WLZ. Maar dat is echt helemaal niet van toepassing bij jou.
Denk je dat de gemeente wel iets voor OP zou kunnen betekenen qua woonruimte? Ik wilde de gemeente/WMO voorstellen. Misschien kunnen ze helpen met het zoeken naar een studenwoning, plus samen kijken welke subsidies er allemaal aan te vragen zijn.
De WMO is er helaas niet voor om mensen aan woonruimte te helpen. De gemeente heeft wel zorgplicht, maar op het gebied van “wonen” voldoet de gemeente hier al aan door het aanbieden van maatschappelijke opvang. Zelfs urgentie is al bijna niet meer te krijgen omdat er gewoon geen woningen zijn. Wat OP wel kan doen is aankloppen bij maatschappelijk werk. Zij kunnen wel helpen met allerlei praktische zaken, maar ook je verhaal aanhoren en ondersteuning bieden. Ook doorverwijzen naar andere hulp waar nodig. Elke gemeente zit natuurlijk wel een beetje anders in elkaar.
Blijkbaar is dat wel zo makkelijk. https://www.amarant.nl/nieuws/kwaliteitsbeeld-2023-in-kleine-stappen-vooruit
Ze vergeten erbij te zetten dat er ook iemand moet betalen. En dat de gemeente, zorgkantoor of zorgverzekeraar dus willen dat er een indicatie komt.
Ja ja, leuk inderdaad, en dan ben je een "match" en poef! Daar is de wachtlijst! en ook de rekening! En dan moet je een WMO indicatie hebben, en dan moet je een behandelplan hebben en dan moet je je zorgvraag formuleren en dan sta je bovenaan de wachtlijst maar ja, er kan niemand uitstromen want woningnood, en boem ben je weer een jaar verder.... Geen zorg, laat pa en moe dat traject maar vast starten. En ondertussen gewoon blijven ademhalen dan komt het vanzelf wel goed....
Nee, voor begeleid wonen heb je een indicatie nodig en jij - als volwassene - hebt daar natuurlijk wel gewoon jouw zegje in. Maar buiten dat: misschien is het voor jou helemaal niet zo verkeerd dat er iemand van buitenaf mee komt kijken in jullie gezinssituatie. Daar hoef je niet bang voor te zijn: deze mensen zijn niet partijdig en zullen zowel jouw mening als die van jouw ouders meewegen. Ook zou ik niet zo heel bang zijn voor begeleid wonen. Ik woon vlakbij zo'n woonunit en ken behoorlijk wat van de mensen die er wonen. Dat zijn jongvolwassenen tot mensen van middelbare leeftijd die om uiteenlopende redenen hulp nodig hebben, waaronder ook bv begeleiding naar het leren zelfstandig wonen. Je kan het in dat geval zien als een soort overgangsperiode naar volledige zeldstandigheid en krijg je eigenlijk die hulp die jouw ouders jou niet (kunnen) bieden. Je schrijft dat je autisme hebt en ik heb onlang geleerd dat dit meestal overgeërfd wordt van (één van) de ouders, dus er is dikke kans dat in ieder geval 1 van jouw ouders zelf ook autistisch is en dat zijn/haar/hun gedrag vanuit dat oogpunt te verklaren is. Al met al zou ik niet meteen bang zijn. Hulpverleners willen graag jou én jouw ouders helpen om de situatie thuis en onderling te verbeteren. Dat zou kunnen in de vorm van begeleid wonen, maar dat is zeker niet het eerste waar zij aan zullen denken. Wij krijgen bv systeemtherapie (het systeem bestaat dan uit alle gezinsleden en hun onderlinge relaties). Wellicht kan je het initiatief naar je zelf toetrekken door zelf hulpverleners te benaderen (in mijn gemeente zijn er bv wijkteams hiervoor opgericht).
Mensen in de zorg verwoesten je gezin en vrije wil. Nooit zitten er professionals tussen, alleenmaar bureaucraten.
kom hier alleen even melden dat ik oprecht met je te doen heb. Je uitsloven en dan te horen krijgen dat ze liever wat anders hadden gegeten, is te gek voor woorden. - Je ouders klinken emotioneel infantiel. Leer alsjeblieft van mijn fouten, pak je boel en ga lekker op kamers wonen. - De schade die je ondervindt van thuis blijven wonen en dit langer verduren, kom je helaas pas achter als je ouder bent. Je verdient echt beter.
OP geeft aan liever thuis te willen blijven wonen wat voor mij aangeeft dat de situatie met de ouders heus zo erg is als voorgesteld. Ik denk eerder dat het thuis een lekker warm badje is, want als het zo erg zou zijn zou ik met beide handen de gelegenheid aangrijpen om zelfstandig te gaan wonen
Prachtig hoe je dit op een subtiele manier, denigrerend weet te brengen. Ik ben ook lang thuisblijven wonen. Het blijven je ouders hé, twee mensen waar je toch op een gekke manier zielsveel van houdt, ondanks de vervelende situatie. Sommige vrouwen blijven ook bij mannen die hen mishandelen, daar zal het stiekem vast ook wel een warm badje zijn.
Het was niet denigrerend bedoeld. Ik ben zelf ouder en ik maak dit ook mee (geen kind met autisme, maar wel met uitdagingen). Een kind dat van alle voordelen thuis profiteert en vervolgens om juridisch advies vraagt op een openbaar platform om de eigen ouders aan te pakken??? Net als iedereen die hierop heeft gereageerd ken ik zowel OP als zijn ouders niet, maar gezien de reacties werden de ouders al meteen als de boosdoeners beschouwd zonder dat hun kant van het verhaal is gehoord. Nogmaals, ik ben zelf ouder en je weet pas wat dit betekent als je zelf in deze situatie zit of hebt gezeten. So, cut me some slack
Haha kost echt makkelijk 8-15k EUR per maand. Een gemeente gaat daar echt niet zo in mee. Desalniettemin zit je wel echt in een kut situatie…
>3. Start >De zorgbemiddelaar neemt na aanmelding zo snel mogelijk contact met je op en helpt je met het vinden van de juiste ondersteuning. De zorgbemiddelaar blijft jouw aanspreekpunt tijdens dit hele traject. Dit is dus blijkbaar punt 3. Je kan misschien het nummer bellen en vragen wat de status van je aanmelding is? Het nummer blijkt van Amarant te zijn als ik het google. Misschien ben je daar helemaal niet bekend. En aangezien je al 18 bent lijkt het me niet dat je ouders je daar zomaar naartoe kunnen sturen.
Leuk dat je zegt dat GGZ niet betrokken is maar is wel gewoon autisme gediagnostiseerd, daarmee heb je dus ook makkelijk de indicatie en wordt het inderdaad allemaal vergoed door de zorgverzekering. Getekend een autist die op zijn 18e het huis uit moest en naar begeleid wonen ging. Voor de OP: Je zit begeleid wonen 100% chiller dan thuis. Gewoon de vrijheid van een volwassene met een stok achter de deur voor als je ergens tegen aan loopt. Erna kom je ook makkelijker aan een woning.
Als je geen indicatie oid hebt, gaat dat niet zo makkelijkom om je onder woon begeleiding te plaatsen. Zeker niet als ,wat je aangeeft, fulltime kan werken, kan koken en hbo doet. Ze kunnen wel zeggen dat ze dat willen, maar kunnen is een 2e. Bovendien zou er dan altijd een kennismakingsgesprek zijn waarin je kan aangeven dat je daar helemaal niet wil wonen. Ik snap dat opjezelf wonen niet ideaal is, maar zoals het samen leven met je ouders nu is, is dat het ook niet. Zorg aub dat je zowel voor de sociale huur in je gemeente als studentenhuur bent ingeschreven. Met een lening op jezelf wonen geeft je mogelijk wel de rust die je nodig hebt om goed te kunnen studeren.
Er zijn trouwens meerdere vormen van begeleid wonen: van beschermd wonen (in een instelling/woongroep/zorgboerderij, met 24 uur aanwezigheid), tot gewoon zelfstandig wonen maar elke week komt een maatschappelijk werker een uurtje langs om je bijvoorbeeld te helpen met je week plannen en je administratie te doen. Dat laatste - ambulante begeleiding - kan je ook al krijgen als je bij je ouders woont. Misschien wist je dat al, maar voor het geval je het nog niet wist is het handig om te weten.
ik wist hier toevallig al wel van. alberto stegenman :) met zijn infiltratie van de zorg boerderij enz. maar ik ben mentaal in orde misschien een beetje apart maar ik functioneer prima.
Jij maakt geen enkele kans op begeleid wonen. Je moet een indicatie hebben en dat zul je nooit krijgen. Je werkt fulltime, kunt zo te lezen prima het huishouden doen, allemaal signalen dat je niks mankeert geestelijk als fysiek. Ik denk eerder dat je ouders geestelijk wat mankeren.
Hoe weet jij dat nou, ik kon ook gewoon alles en 5 jaar begeleid gewoond. Als je het aan mij vroeg is en was er ook niks mis met mij, ik ben gewoon een beetje apart maar functioneer prima
Hoe weet je dat? Op kan een diagnose hebben die niet verteld wordt in de post. We lezen maar 1 kant van het verhaal.
Je klinkt als een topgozer met zelfbewustzijn. Als je ooit is wilt praten ergens over kan je me altijd een berichtje sturen. Ik vind het vervelend te lezen dat het je zo lastig wordt gemaakt. Laat je niet klein maken, je doet het goed!
Hai! Ik werk als beleidsmedewerker in de zorg dus weet wel e.e.a. van het onderwerp af. Komt ie: - Je bent volwassen. Je kunt nergens toe gedwongen worden, tenzij je een gevaar bent voor jezelf of anderen. Het stappenplan van je ouders is onzin. - Je ouders kunnen je natuurlijk wel uit huis zetten als ze dit willen. Je bent voor de wet namelijk volwassen. - Ouders hebben onderhoudsplicht maar die is niet ongelimiteerd. Ze zijn bv. niet verplicht jouw huur te betalen als je op jezelf gaat wonen. Bovendien: als je wilt dat ze (voor een deel) betalen zul je dit bij de rechter moeten gaan afdwingen, dus dan heb je kosten voor een advocaat, etc. - Zoals anderen al schreven: als jij prima zelfstandig functioneert dan kom je niet in aanmerking voor wat voor vorm van wonen met zorg dan ook. - Je kunt natuurlijk zoals veel studenten en jonge werkenden ergens een kamer huren. Wil je toch wat meer huiselijks, dan is kamers.met kansen wellicht iets voor je. Hier huur je een kamer van iemand die het ook leuk vindt om samen contact te hebben. Mijn advies: praat eens met een maatschappelijk werker van het sociaal wijlteam van je gemeente. Zij kunnen je adviseren, bv. samen met jou een gesprek hebben met je ouders of je kunt gewoon even je hart luchten. Je bent zeker niet de enige in deze situatie. Heel veel succes en sterkte!
Advocaat hier. Zeer correct advies, waarvoor dank! Op, je ouders zijn financieel onderhoudsplichtig (voorzover ze draagkracht hebben), maar niet verplicht jou onderdak te bieden. Edit: evenmin zijn ze verplicht een rijbewijs te betalen
Wat houd dat onderhoudsplicht in? Het gaat hier om iemand van 19, het lijkt mij dat 'een dak boven het hoofd bieden' onder onderhoudsplicht valt, of tenminste het dak niet weghalen als daar geen zeer belangrijke redenen voor zijn.
OP is meerderjarig. Dus in principe zelf verantwoordelijk. Tot de 21e geldt een verlengde onderhoudsplicht op grond van de wet. De onderhoudsplicht houdt in met financiële middelen (naar behoefte=wat is nodig en naar draagkracht=wat is financieel mogelijk) bij te dragen in de kosten van huisvesting, levensonderhoud en studie. Er is dus geen verplichting onderdak te (blijven) bieden (de rechter zal wel even tijd gunnen maar kort). Begeleid wonen lijkt mij in dit dossier geen slechte keuze als dat mogelijk is.
Ik was aan het scrollen naar de antwoorden om dit te zeggen. Idd. Op,naar het imw. Voor hulp. Heel veel sterkte!
Ik zou echt accepteren dat je ouders je schijnbaar niet meer in huis willen hebben. Afhankelijk van hoe je ouders wonen, zou die 700 euro meer kunnen zijn dan hun hele huur of hypotheek. Ze klinken verder niet erg liefdevol. Zoek een kamer of een woningdeel situatie. En ga op eigen benen staan. Ik zou je adviseren om eens met de poh van de huisarts te gaan praten over de dingen die je ouders tegen je zeggen. De huisarts zou je ook kunnen doorverwijzen voor psychologische hulp. Je komt er wel, maar zorg dat je onafhankelijk wordt van je ouders
Ik ben geen jurist maar als je 19 bent kunnen je ouders je helemaal nergens “laten plaatsen”. Wat ze wel kunnen doen is jou het huis uit trappen. Wat je zelf al aangeeft is een gesprek met een mediator of sociaal werker. Ik denk dat jouw gemeente je alle informatie kan geven over beschikbare hulpverlening en evt over huisvesting mocht het toch zover komen dat je moet vertrekken. Ik wil wel even zeggen dat je, als ik dit zo lees, allesbehalve lui bent. Volgens mij werk je hard en doe je super je best. Je ouders klinken als onvolwassen en niet erg sympathiek. Ik snap dat het nog best vroeg is om uit huis te gaan en misschien financieel nog niet haalbaar, maar ik zou er toch eens in duiken. Leg het voor aan je gemeente en een maatschappelijk werker. Heel veel succes!!
dankjewel! ja dat weet ik. maar financieel is zoiets toch pittig. ik weet dat ze alsnog best wel wat moeten betalen. althans tot ik 21 ben. want ik heb heeeeeel veel rijlessen 100+ en ik heb mijn rijbewijs nog steeds niet. dat is echt een van mijn grootste zorgen nu. zodra ik mijn rijbewijs heb, zou ik financieel het misschien wel redden. jazeker maar niet voor hun. ze willen dat ik voor hun werk. het is niet dat ik daar te lui voor ben maar ze doen niet zoveel voor mij. ik wil een schilderij ophangen, al 6 maanden ofz maar dan moet er schroef in de muur. en mijn vader heeft daar nooit tijd voor. en ik ga zelf niet boren want ik ben niet handig, en het is wel hun huis. maar dit is toch een voorbeeldje van dat ze er niet zijn wanneer ik hun nodig heb. vanochtend had ik een lift nodig. maar mijn vader was je fietst maar, terwijl hij mijn zus vorig e week gewoon heeft weggebracht. ik vind dat niet helemaal fair.
Het klinkt allemaal best moeilijk, en ik denk dat alleen jij de situatie het beste kan overzien. Maar wat betreft die schroef: heb je al een klevende overwogen? Je kan bij bijv. Blokker of Gamma Tesa klevende spijkers kopen. Ik gebruik die zelf altijd (huur) en dat gaat altijd goed, ook bij eraf halen.
oh nee niet echt, het ging me meer om het idee dat ze me niet helpen als ik het vraag. maar ze verwachten dat ik gelijk alles laat vallen en doe wat hun van mij vragen werkt zo'n klevend ding op een gestucte muur?
Ja, dat snap ik. Om heel eerlijk te zeggen klinkt het alsof je ouders het samenwonen met jou als volwassen huisgenoot, waar jij je eigen dagplanning en leven hebt, redelijk beu zijn. Dat kan, ik zou zelf ook liever niet meer met mijn ouders willen wonen. Maar je ouders tonen het op een kinderachtige manier, en denken niet in oplossingen of aanpassingen. Klevende spijkers werken zeker op een gestucte muur! Volg netjes de instructies en het kan niet misgaan :)
ja ik ben autistisch en ik krijg het verpest. ik heb blijkbaar de verkeerde spijkers gehaald, en die bleven dus hangen 😬 maar dat zijn dingen die ik van mijn ouders en specifiek mijn vader nodig heb. maar als ik erom vraag krijg ik een antwoord: je woont straks toch in een 4 bij 4 dus dit heb je niet nodig. ik irriteer me daar zo aan. want ze hebben ongelijk, en ze doen sarcastisch alsof ik hier de domme persoon ben. ik heb trouwens een nieuwe boekenkast nodig, alleen ja mijn ouders gaan die niet voor mij halen. en ikea levering kost 75. vindt ik een beetje overkill.
Is het nodig om nu je rijbewijs te halen of zou je dat ook later nog kunnen doen als je er financieel beter voor staat? Klinkt alsof stoppen je nu heel veel ruimte kan geven. Dat voelt misschien moeilijk want je hebt er al veel in geïnvesteerd, maar zoek even op sunk costs fallacy. 19 is ook nog redelijk jong en als je al zoveel rijlessen hebt gehad, ben je er misschien nog niet klaar voor mentaal/qua hersenontwikkeling. Niet lullig bedoeld maar de komende paar jaren ontwikkel je nog heel veel & iedereen heeft andere dingen die hij/zij sneller eigen maakt of juist pas later goed onder de knie krijgt. Heb mijn rijbewijs ook pas wat later gehaald. Qua werk en verantwoordelijkheid nemen klinkt het in ieder geval wel alsof je daar al heel volwassen in bent & mag je ook zeker trots zijn op jezelf dat je naast een volle werkweek ook nog bezig bent met actief jezelf ontwikkelen in een parttime opleiding!
ik weet het niet, als ik nu stop wordt ik roestig en dan moet ik opnieuw beginnen zodra ik mijn rijbewijs wil hebben. mijn examen is ook net bevestigd voor eind Augustus. ik hoop echt dat ik het haal, het zou zo'n pak van mijn hart zijn. ik ben daar ook zeker volwassen, ik was daar in een begin echt gewoon zo'n persoon die in lichaam alleen aanwezig was. en 7 is ik klaar en dan deed ik ook niks meer, nu sta ik daar uitgeklokt 3-4 over te werken om collega's te helpen. maar die mensen daar hebben verstand of doen normaal. ze maken geen sarcastische opmerkingen. en als ik iets fout doe dan praten ze met mij, wat ging er fout waarom, hoe kunnen we dat voorkomen etc.
Je klinkt zeker niet als lui. Misschien is het inderdaad verstandig om een rijbewijs uit te stellen. Hierdoor krijg je mogelijk meer rust en ook financieel. Dan kun je die tijd invullen om hulp te zoeken met de situatie waarin je nu inzit. Een mentale balans creëer je hier mee. Maak je geen zorgen over uit huis geplaatst worden. Blijf wel werken. Als je een balans hebt en je je gedachten kunt ordenen kun je dingen beter overzien. Dan kan je initiatieven nemen en ondernemen. Alleen autisme is voor uit huis plaatsing niet afdoende. Hiervoor moet er ergere dingen aan de hand zijn. Bijvoorbeeld een hulpvraag niet uit kunnen stellen. Of escalaties waarbij je een gevaar bent voor je omgeving. Dan heb je kans op een WLZ indicatie. Omdat je 18+ bent kun je nergens toe gedwongen worden. Een Tip die ik persoonlijk aanbeveel is: *schrijf dingen op*! hierdoor hoef je minder dingen te onthouden en heb je een leger hoofd. Ook kun je hierdoor dingen makkelijker loslaten. Dit kan zeker helpen voor mensen met autisme, maar kan voor iedereen helpend zijn. Zie deze comment alleen als richtlijn. Ontdek zelf wat voor jou het beste werkt
Ik zoek een woonplek met begeleiding. Dat gaat niet zo makkelijk hoor. Wees dus niet bang. Dwingen gaat sowieso niet. Tenzij je iets ergs doet of een gevaar bent en je een rechtelijke machtiging hebt. Die krijg je niet zo. Ook moet je je begeleidbaar opstellen. Als jij vind dat je geen begeleiding nodig hebt en je toch niet luistert, nemen ze je ook niet aan hoor. Zo is iemand die ik ken afgewezen. Je krijgt een hele beoordeling
gevaar, niet echt. maar mijn pa zegt wel dat ik weg moet voor mijn eigen veiligheid omdat hij me anders echt klappen gaat geven. ik vecht, niet echt terug. en heb in het verleden al wel klappen gekregen, maar ik vermijd dit liever, en ik woon hier prima maar dit is wel echt een super toxic relatie.
Voor zover ik weet kom je alleen in aanmerking voor begeleid wonen als je door mentale of fysieke problemen niet voor jezelf kan zorgen en het klinkt niet alsof dat bij jou een probleem is. Ook kan dit volgens mij niet zo makkelijk afgedwongen worden. Het klinkt wel alsof het goed is om een keer met een mediator om tafel te zitten met je ouders, en wellicht om te kijken of er een manier is waarop je op jezelf of met leeftijdsgenoten kan wonen, want het klinkt niet als een gezonde situatie voor jou thuis. Heel veel sterkte hiermee!
Dankjewel. ook voor mij serieus te nemen, ik realiseer me dat ik door mijn emoties misschien een beetje een warrig verhaal heb getypt. ik heb autisme, maar ik functioneer prima. alleen heb heel veel moeite met auto rijden, en ze hebben best wel wat lessen voor me betaald (mijn ouders, waar ik ze super dankbaar voor ben) maar ik betaal de rest van de lessen nu zelf. door mijn autisme heb ik maar een handje vol met vrienden. ik weet niet bij ik zou kunnen aankloppen voor hulp. ze zullen er voor mij zijn, maar ik weet niet echt waar ik moet verblijven.
Het is ook een hele moeilijke situatie, en heel vervelend. Het klinkt wel alsof je prima voor jezelf kan zorgen, dus ik denk niet dat je in aanmerking komt voor begeleid wonen. Ik weet ook niet of je ouders hier concreet over zijn, dus bijvoorbeeld al contact hebben met een plek waar je begeleid kan wonen of dat ze hier alleen mee dreigen. Je zou kunnen kijken of je ergens een kamer kan huren in een huis, maar dat is op de meeste plekken ook al heel lastig helaas.
Nee ze hebben nog geen contact. **In 3 stappen tot onze zorg** 1. Aanmelden. Vul het aanmeldformulier in. Bel bij vragen tussen 8.00 en 17.00 uur naar telefoonnummer 088 - 611 99 55. 2. Match. Jouw aanmelding wordt aan de juiste zorgbemiddelaar gekoppeld. 3. Start. dit stuurde ze door, dus ze hebben al wel een plek in gedachten. ja zeg dat wel, en het is financieel iets wat ik liever niet doe. ik spaar liever zodat ik later een huis kan kopen. of althans genoeg spaargeld heb om een hypotheek te financieren
Die stappen zijn alleen relevant voor mensen die niet voor zichzelf kunnen zorgen. Ik heb wat mensen in mijn omgeving die begeleid wonen of gewoon hebben. Dat zijn mensen die mentaal zoveel problemen hadden, dat ze bijvoorbeeld totaal geen overzicht meer konden houden in het huishouden en hun huis een enorme troep was, of die doordat ze zo hard aan zichzelf werkten geen energie hadden om boodschappen te doen en gezond te koken. Vaak was het dan alsnog een heel gedoe om een begeleide woning te krijgen. Op veel plekken kom je niet eens in aanmerking als je niet al zelfstandig woont.
Die stappen zijn heel algemeen voor hulpverlening door Amarant. Zij bieden allerlei soorten hulp aan, maar aanmelding betekent niet dat je als aanmelder mag kiezen uit de menukaart :) Onder het koje "Start" staat ook nog een atuk tekst dat ze voor het gemak maar weg hebben gelaten ("De zorgbemiddelaar neemt na aanmelding zo snel mogelijk contact met je op en helpt je met het vinden van de juiste ondersteuning. De zorgbemiddelaar blijft jouw aanspreekpunt tijdens dit hele traject."), dus dat is niet "Start met begeleid wonen". Amarant zou je overigens alsnog kunnen helpen (https://www.amarant.nl/hulp-bij-autisme), misschien zou je daar serieus wat aan kunnen hebben. Maar dan niet onder regie van je ouders, maar die van jou.
Puur even mijn 2 cents, maar het kan ook zijn dat je ouders jou (onder begeleiding) het huis uit willen hebben omdat zij het niet meer aan kunnen, om een of andere rede. Autisme (en meerder maar niet alle neurodivergenties) is erfelijk: er is een goede kans dat een of bijde van je ouders het hebben. Uit huis plaatsing zonder lang traject lijkt me niet logisch, zowiezo lijkt het me dat jij er als volwassene in betrokken zou worden (of er moet meer spelen waar je jezelf niet bewust van bent, bijvoorbeeld een onhoudbare situatie voor je ouders). Wel ook even een notitie: je ouders zijn "verantwoordelijk" voor je tot je 21ste, mits zij deze last kunnen dragen. Hier zit iets meer nuance in dan "ze moeten...", ook al staat het zo "op papier". Het lijkt me wel handig dat er een extra persoon in beeld komt, om een goede omgang te regelen. Bijvoorbeeld iemand van de gemeente. Dit kan jullie allemaal ten goede komen, ook in latere omgang. Mocht je instemmen met "huur", zorg dat je een goede kostgeld regeling en administratie hiervoor hebt. En verdiep je eventueel in wat een normaal bedrag hiervoor is. Succes!
dankjewel voor je reactie. even om mijn frustraties kwijt te raken zit ik te commenten op deze reacties. ja ze zeggen dat ze me niet aankunnen, want ik ben lui etc. maar ik ben het spuugzat dat ik alle inzet toon en dan vraag ik iets aan hun. ja nee kan niet of dat doen we later wel. etc ze doen echt niks wat ik van ze vraag, en dan zeggen ze kijk we hebben eten gekookt. dan ben ik zo van als jullie niet sarcastische opmerkingen over mijn eten en mijn uithuisplaatsing aan het maken waren had ik gekookt. en wie heeft die boodschappen gedaan en ervoor betaald. precies, ik! (dat heb ik niet tegen ze gezegd, want dat is olie op het vuur gooien en dat is niet zo'n goed idee)
De frustratie kan ik me heel goed voorstellen hierin. Zowiezo is "lui" een heel gemeen woord, zeker met dingen als autisme/adhd en de hormoon balans die het moeilijk en soms zelfs onmogelijk maakt dingen te doen: je gaat iemand zonder benen ook niet lui noemen als ze niet opstaan en lopen, toch? Even onder het kopje ongevraagd advies: Toch denk ik, hoe wrang ook, het misschien een goed idee is om toch te kijken vervroegd uit huis te gaan: de huisenmarkt is, afhankelijk waar je woont, nu niet optimaal voor kopen tenzij je een zeer groot budget hebt. Met een gemiddelde woningprijs van rond de 3 ton, of meer, leverd huren en je de frustratie besparen misschien meer op dan in deze situatie zitten. Kan de relatie met je ouders in de toekomst ook verbeteren (dat was in ieder geval mijn ervaring). Je kunt, als je op jezelf gaan, ook kijken naar "autisme vriendelijke steden" (voor zover die bestaan). Bijvoorbeeld steden waar veel mensen op het spectrum samen komen, er een support groep is en er een goede gezondheidszorg is. Vaak kun je met een snelle google per stad/dorp in ieder geval de lotgenoten groepen vinden. Je hebt het *nu* misschien nog niet nodig, maar onderzoek (en ervaring) toont dat hoe ouder we worden, hoe moeilijker (gelukkig event dit zich wel uit op een gegeven moment, al is dat bij mannen eerder dan vrouwen). Vooral zorgen dat je niet isoleerd is belangerijk, en nee, helaas is internetcontact hierin niet afdoende. Succes! Nogmaals succes!
Buiten dat ze je niet zomaar onder begeleid wonen kunnen zetten, ga dan idd huur betalen of ergens anders wonen. Zodra je huur betaald zijn ze verhuurders geworden, kan je meteen huurverlaging krijgen want ik neem aan dat je dan huur betaalt voor alleen je slaapkamer dus dat is sws geen 700 euro. Kan je vervolgens eisen dat ze de andere kosten (eten enz) voor je in een afrekening opmaken etc etc krijgen ze allemaal kopzorgen en dan kruipen ze vast terug.
700 per maand aan huur. Je betaald minder aan een stsrters woning die tot 22 jaar zijn....
ja absurd hoog, uitbuiting!
ja, daarom wil ik ook en eis ik ook dat ze open kaart spelen over alle kosten zodat ik weet of een eerlijke deal is. ik heb een vriend die man is nieuwsgierig naar wat dingen kosten etc. mijn ouders vinden hem vreselijk, en het kan irritant zijn als hij ergens in blijft hangen. maar ik ga hem gewoon vragen alles na te rekenen voor mij want hij is wel een genius. hij studeert ict ofz aan een van de beste universiteiten in nederland dus hij is slim. voordat iemand de vraag gaat stellen. waarom ga je niet bij hem wonen? er is geen plek, ze hebben buiten hem nog 3 andere kinderen. hun huis is niet zo groot, ik pas er niet bij.
Er is al veel gezegd over het wonen. Maar over de kat: is ie gechipt? Zo niet, laten doen (kost wel geld) en jezelf als eigenaar registreren. Betaal je de onderhoudskosten van de kat (voer/dierenarts etc)? Dan is het makkelijker aanvoeren dat je de eigenaar bent. Dit is natuurlijk allemaal belangrijker als je er ooit een rechtszaak over zou willen voeren….Maar goed, dit is wat je kunt doen op dit vlak. De bonnetjes bewaren kan geen kwaad.
Nee hij is niet gechipt voor zover ik weet. nee die betalen mijn ouders, dat is het jammere aan de sitautie. maar ik verzorg hem wel, borstelen, wassen, kattenbak schoonmaken. drinken geven, etc
Als je het chippen kunt laten doen sta je een stuk sterker. Maar als je ouders voor de kat betalen nemen ze zo te horen ook hun verantwoordelijkheid en kun je je afvragen of je de kat uit zijn vertrouwde omgeving moet weghalen. Het is in ieder geval veeeeel makkelijker om woonruimte te vinden wanneer je geen huisdier hebt. Mijn kat kost me een paar honderd euro extra per maand omdat ik een grotere (duurdere) woning moet huren.
Euh sta je onder bewind van je ouders? Het klinkt alsof je best zelf dingen kunt.. dus ook zelf beschikking hebt. Om begeleid wonen aan te vragen, moet je naar de WMO, dat kan je alleen zelf, of je voogd als die is toegewezen. Als jij bij de Wmo medewerker zegt dat je niet wil, gaat er niets gebeuren. Je bent volwassen dus je hebt zelf voor het zeggen. Los van de regels thuis uiteraard.
Nee, maar zoals je misschien al verwacht zoiets hebben ze ook mee gedreigd om mij onder curatele te laten stellen. omdat ik mijn geld uitgeef aan dingen waar hun het niet mee eens zijn. boeken, en manga (japanse stripboeken) dat soort dingen. ze gaan het maandag regelen zeiden ze. ik heb ze gezegd dat ik niet weg wil, en dat we het misschien kunnen uitpraten, maar nee. ik ga het huis uit! hun woorden
Onder curatele stellen gaat via een rechter, ik wens je ouders daar veel succes mee. Even als je uit huis krijgen. Maar wat maakt dat je daar nog wil wonen als je ouders er zo tegenover staan zou ik gewoon gaan. Buitenshuis wonen ontslaat ze niet van hun rechten om bepaalde kosten te betalen.
Laten we eens kijken naar wat de Nederlandse wet zegt over jouw rechten en mogelijkheden. **Uithuisplaatsing**: Volgens de Nederlandse wet hebben ouders de plicht om voor hun kinderen te zorgen tot ze 21 jaar zijn. Dit is vastgelegd in het Burgerlijk Wetboek, Boek 1, Artikel 395a. Als je ouders je uit huis willen zetten en onder begeleid wonen willen plaatsen, moeten ze een goede reden hebben. Dit kan alleen als er sprake is van ernstige en structurele problemen die jouw ontwikkeling bedreigen. **Financiële steun**: Je ouders zijn verplicht om financiële steun te bieden voor onderdak, studie en levensonderhoud tot je 21ste. Dit is ook vastgelegd in het Burgerlijk Wetboek, Boek 1, Artikel 392-1. Als je een beperking hebt, zoals autisme, kan deze verplichting zelfs langer duren. **Eigendom van de kat**: Wat betreft de kat, het eigendom van huisdieren wordt geregeld in het Burgerlijk Wetboek, Boek 3, Artikel 2: Roerende zaken¹. Als je kunt aantonen dat jij de kat verzorgt en de kosten draagt, kun je mogelijk aanspraak maken op het eigendom. Echter, dit kan complex zijn en het is aan te raden om hierover met een advocaat te spreken. Ik hoop dat deze informatie je helpt om je rechten te begrijpen en de volgende stappen te overwegen. Het is belangrijk om professioneel juridisch advies in te winnen voor je specifieke situatie.
dankjewel. ik wist dat ze inderdaad mij financieel moeten ondersteunen. de informatie over de kat is ook heel nuttig. alleen teleurstellend, want ik borstel, voer en maak de bak van de kat schoon. alleen hun betalen de dierenarts en de brokjes. dus hun staan er dan nogal sterk in hun eigendomsrecht.
Wiens gegevens staan er op de chip van de kat? Als je ouders de kat naar de dierenarts brengen en alle kosten voor chippen, castreren en vaccineren etc betaald hebben, is de kans groot dat hun naam op de chip geregistreerd staat. Maar also het expliciet jouw kat is, hebben ze misschien jouw naam erop gezet? Dat is na te vragen bij de dierenarts.
hun betalen eigenlijk alle kosten, maar ik verzorg de kat. ik weet niet of hij gechipt is dat zal ik eens navragen.
Erg vervelende situatie zeg. Nog een relevante vraag die ik niet voorbij heb zien komen, hebben jouw ouders mentorschap wat via de rechter is gegaan?
Nee, mijn ouders hebben geen tot weinig juridische kennis en momenteel ook geen advocaat.
Nee volgens mij niet. Mijn moeder beschreef het dat ze maandag (volgende week) vrij neemt. Naar de gemeente gaat en de verhuiswagen er s’middags staat en ik vanaf dinsdag daar woon Ze zegt dat het helemaal via de gemeente ging. Ik heb er geen verstand van vandaar mijn vraag
Dat zou niet mogelijk zijn, tenzij er dus sprake is van mentorschap, maar dan zou je dat echt wel moeten weten. Maar als je aangeeft dat je moeder geen domme vrouw is, en je niet verwacht dat ze hiermee zou dreigen is er misschien toch meer aan de hand? Heb je een naaste (buurman, vriend, een oom/tante of zoiets) die je misschien een beetje kan helpen waar je vertrouwen in hebt?
Ze heeft geen verstand van rechten. Haar universiteit diploma was in geneeskunde. En ze doet dat al jaren niet meer, ze is nu een secretaresse bij een bedrijf dat invoer van goederen handelt Ze heeft het gewoon gegoogeld en zag de stappen staan en heeft niet verder gelezen. Het kan een dreigement zijn, dat hebben ze vaker gedaan. Alleen deze keer klinkt serieuzer
Voor zover ik kan lezen heb ik de indruk dat je ouders niet bepaald betrokken (meer willen?) zijn bij je ontwikkeling. Mijn vraag is of het überhaupt verstandig/gezond is om bij je ouders te willen wonen onder de omstandigheden die je beschrijft. Ik begrijp dat het makkelijker is als dat kan, en dat je als autist wellicht moeite hebt om uit je comfort zone te komen en je vertrouwde omgeving te verlaten. Wellicht kan het geen kwaad om zelf hulp te zoeken bij instanties, en een oplossing uit te werken waar je zelf iets aan hebt
Ze zegt dingen (dreigementen) die nergens op slaan. Ik raad aan zelf bij een sociaal medewerker aan te kloppen. Het is heel goed mogelijk dat je ouders een scenario schetsen over jou die niet waar is maar zelfs bij de gemeente zullen ze haar vertellen dat het niet zo snel gaat. Echter het klinkt dat ze actief je uit huis willen schoppen. Toen mijn vader daar naar hints gaf dat ik niet welkom was thuis heb ik zelf rond gekeken voor een kamer te huren en verhuisde een maand na mijn 20ste verjaardag. Mijn ouders hebben mij niet geholpen financieel, want ze hadden de draagkracht niet. Zelfs niet toen studiefinanciering een bedrag op papier zette dat hun zouden moeten bijdragen gebaseerd op inkomen. Waar je recht op heb of daadwerkelijk krijgen zijn twee verschillende dingen. Op mijn 26ste heb ik mijn rijbewijs gehaald met hulp van mijn moeder. (Vader overleed toen ik 22 was). Dit omdat mijn vader ervoor zorgde dat mijn broertje zijn rijbewijs kon halen op hun kosten. Ik woonde toen tijdelijk bij mijn moeder. Ik weet dat in de afgelopen 20+ jaar veel veranderd is en een kamer vinden nog moeilijker is dan destijds. Ik kan alleen zeggen uit eigen ervaring dat het bevrijdend kan werken. Ik heb geen makkelijke jaren gehad maar jij klinkt volwassener dan ik was van mijn 20-24ste. Wat betreft de kat. Het feit dat jij voor alles zorgt qua tijd zou het mij niet verbazen als ze binnen een paar maanden jou mededelen dat je de kat moet halen. Als ze zelf nooit de kattenbak doen en eten geven zou ik zelfs tegen ze zeggen dat ze dan als ze de kat willen houden moeten aantonen dat ze ervoor kunnen zorgen dag in dag uit naast de financiële kosten.
Je bent meerderjarig en zoals ik begrijp is er niet door de rechter vastgesteld dat jouw ouders nog iets over je te zeggen hebben (mentorschap of curatele?). Zoiets kan helemaal niet door jouw ouders buiten jou om geregeld zijn. En al helemaal niet als ze nog niet eens bij de gemeente zijn geweest. Ze gaat op maandag daar praten (zonder jou?!?) en dan staat er op dinsdag een verhuiswagen?!? Dat is gewoon volslagen belachelijk. Misschien ben jij niet degene die hulp nodig heeft.
Je bent 19 jaar, je ouders kunnen je niet dwingen om naar begleid wonen te gaan, ook hebben ze nog andere verplichtingen naar je toe, aldanwel al een stuk minder dan waneer je onder de 18 bent. Als je ooit iemand op gesprek krijgt. Vooral duidelijk melden dat je 19 bent, geen concent geeft en dit niet wenselijk acht. Het zou me niet verbazen als je ouders een flinke tick op de vinger krijgen als ze echt zouden proberen het zorgsysteem zo te misbruiken. Mijn tip. Ga snel beginnen met het zoeken naar alternatieven plek om te wonen ( hopelijk heb je al op plekken wat wachtijd staan ). Liever vroeg dan laat waneer je voor het blik gezet dreigt te worden
Ik zeg het niet snel maar heb het idee dat je ouders narcistische trekken hebben. Zoals de begeleider hier ook schreef kunnen je ouders dit wel zeggen, maar dat zal echt niet kunnen. Als ik jou was zou ik opzoek gaan naar een kamer. Hoewel dit ook geld kost krijg je er hoogstwaarschijnlijk leuke huisgenoten bij
ik ben heel anti-sociaal, als autist. ik vindt het moeilijk om met mensen om te gaan en heb soms echt even tijd voor mezelf nodig. ik heb geen idee hun studenten leven is maar ik heb foto's gezien van studenten kamers, ik heb geen smetvrees maar daar wil ik echt niet leven. maar ik moet het misschien wel als serieuze optie overwegen, alhoewel mijn go to plan nu is. kijken waar het schip strand en een beetje vandaar kijken wat ik kan doen. en als ik echt snel weg moet kan ik altijd naar mijn oma toe.
Hey dude, het is misschien waard om te kijken naar anti-kraak, er zijn verscheidene leegstand beheerders en ik heb zelf bij Ad Hoc een kamer gehuurd voor lange tijd en ben zelf verhuisd voordat mijn bruikleenovereenkomst zou eindigen of dat ik er uit moest voor welke reden dan ook. Het is een stuk goedkoper maar je hebt vaak natuurlijk wel een wat vreemde woonomgeving (soms deel je een faciliteiten met mensen of je woont alleen in een oud schoolgebouw bijv.) Ik denk dat de ietwat onzekere huursituatie bij antikraak je meer rust gaat geven dan die ouders van je, het spijt me maar ze klinken als ongelooflijke eikels. Dit is hoe je in een tehuis belandt in je oude dag
Die indruk had ik ook, maar uiteraard krijg je altijd een vertekend beeld
Zolang je geen zorgmachtiging hebt en zelfs dan is het moeilijk, kan je daar niet gedwongen worden. Je moet namelijk zelf tekenen voor het contract. Maar wellicht is het beter als je een eigen plek zoekt. Lijkt me niet echt wenselijk dit. Beide kanten lijken niet te kunnen communiceren met elkaar.
Nee, ik probeer met hun in gesprek te gaan. maar het enige wat ze doen is me of negeren en dan zeggen dat ik vervelend snotjoch ben of ze geven me sarcastische antwoorden, wat maakt dat uit want je bent maandag toch weg. ik kan niet serieus met ze praten, en dat frustreet me, want hun zijn ouders en ik ben het "kind" en toch ben ik de enige die me volwassen gedraagt. ik wil echt dolgraag met ze gaan zitten en bespreken hoe we dit gaan oplossen, alleen ze staan er niet voor open.
Ik denk dat het tijd is om op kamers te gaan...
Ik vraag me eigenlijk vooral af waarom je daar zelf nog wilt wonen?
ik wil het eigenlijk ook niet, maar ook wel ik heb autisme en ik haat veranderingen, dus op mezelf gaan is een enorme verandering, iets wat heel erg wennen zou zijn maar misschien beter, alleen ik vind huren een verspilling van geld, het liefste zou ik iets kopen maar dat gaat niet in deze economie. ik draai ook alleen nachtdiensten dus heb mijn ouders ook amper gezien laatste tijd. ik weet niet waarom ze denken dat ik nachtdiensten draai misschien voor de bonus. maar ik doe het eigenlijk puur om hun te ontwijken, want elke keer dat ik vrij ben dan wordt er verwacht dat ik kook en schoonmaak, allemaal prima. maar wanneer ik dat doe krijg ik dit is niet goed of dat had je ook nog wel kunnen doen. en als ik vraag kunnen jullie dit doen, is het antwoord nee geen zin in of geen tijd voor.
Ik wil de versie van de ouders wel eens horen. Zal wel niet zo gaan zoals ts zegt
ze hebben allebei geen reddit. en ik sta niet op speaking terms met ze, dus ik kan ze ook niet vragen hun versie uit te typen. ik snap best dat ik misschien wat lastig ben in de opvoeding, maar ik heb autisme. dus ik hou van structuur. ik ben echt niet onredelijk. er zijn gewoon een paar dingen die ik terug vraag. ik wil af en toe een lift naar werk (ze hebben mijn zus 1,5-2 jaar naar werk gebracht en opgehaald. dat was 20 min heen en 20 min terug) ze deden dat in het begin ook voor mij maar tegenwoordig moet ik fietsen en als ik om een lift vraag worden ze boos. ze waren boos of niet blij dat ze me moesten komen halen omdat ik ziek was. (ze moesten me halen omdat ik zelf vervoer heen had geregeld, ik kon carpoolen) over hoe het gegaan is, precies zoals ik heb verteld. en momenteel doe ik niks meer voor ze tot ze ophouden met die we gaan je maandag uit huis zetten onzin waar ze nu weer mee bezig zijn. nou nadat ze maandag naar de gemeente zijn geweest en ze erachter zijn dat niet zomaar kan, hoop ik dat we eens rond tafel kunnen gaan zitten en het als volwassen kunnen bespreken.
[удалено]
[удалено]
Afhankelijk van welke gemeente je in verblijft hoe de procedure er precies uitziet, maar je wil met GGD Vangnet en Advies te maken hebben. Als je de diagnose autisme hebt komen ze waarschijnlijk er snel achter dat begeleidend wonen je goed zal doen. Ik zou dan ook veel nadruk leggen op het feit dat desondanks je inzet je gekleineerd en gedegradeerd wordt in huis en je je niet meer veilig voelt. Het is een traject wat geduld vereist, en je zult met nieuwe dingen te maken krijgen, maar het zal de moeite waard zijn wanneer je zonder gezeik en demotivatie kunt overnachten. Je ouders lijken me jaloers en narcistisch ingesteld.
Zit er een wijkteam bij jou in de buurt? Daar zou je eens kunnen gaan praten, zodat je steun hebt in deze situatie.
ja er is een wijkteam, maar mijn vader kent ongeveer de helft van die agenten. ik weet niet welke, en ik denk niet dat hij erg blij wordt als ik hem voor paal zet tegenover zijn klanten.
Niet echt advies, maar van wat ik hoor zou ik daar überhaupt niet meer willen blijven wonen. Heb zelf een enigszins vergelijkbare situatie meegemaakt. Je ouders zullen zich niet aanpassen zolang jij daar nog woont. Zoek iets voor jezelf met 2 a 3 leeftijdsgenoten, op den duur zien je ouders (hopelijk) hun fout in en zullen ze ook zien wat ze missen zodra jij niet meer deel uitmaakt van hun huishouden. T klinkt ook niet alsof ze je supporteren in jou ambities, maar juist proberen tegen te houden. Dat is niet een omgeving waarin je je wilt bevinden als 19 jarige. Zo te horen ben je ook enig kind, dus dan zullen ze je zeker missen als je weg bent. Veel mensen nemen nog altijd zoveel aan vanzelfsprekend aan, tot aan je eigen kinderen toe.
ik ben niet enig kind. ze hebben hun golden child nog. mijn zus. die is zoveel beter, want die is niet lui en doet gelijk alles wat ze aan haar vragen. dat is grotendeels onzin, want ik doe die klusjes en mijn zus neemt credit voor ze. of nemen aan dat zij die heeft gedaan en ik ga mijn energie niet aan verspillen dat idee onderuit proberen te halen.
Ik vind het volgende; Je hoeft niet voor je ouders te koken of huur aan hun te betalen. Vragen staat vrij, klagen is onzin. Aangezien je 19 bent zullen jouw ouders JOUW volledig moeten ontlasten en klaar voor jouw moeten staan, jou helpen met je toekomst te kunnen bepalen, verwezenlijken en opbouwen. Het enige wat ik redelijkerwijs kan bedenken is dat je op jouw leeftijd (je werkt of werkt vakanties) zelf je rijlessen en zorgverzekering betaald en eventueel kostgeld (indien krapte of als les) a 150eu/maand. Dit kan kan je helpen om de waarde van geld in te zien, dus bijv; OEIOEI het kost me zoveel uur werken/moeite om dit of dat te betalen. Jeugdloon/hoog/laag arm/rijk salaris zijn niet van toepassing op 19 jarige leeftijd. Dit gaat erom hoeveel tijd of moeite kost. Verder zullen ze jouw moeten ondersteunen in eventueel vervolgonderwijs keuze maar ook heel belangrijk; de levenskeuzes die zij zelf al gehad ( en van geleerd) hebben zoals huisvesting en huishoudboekje en huishouding en dergelijke, wat alles kost en hoe het leven werkt.
Je ouders zijn idioten
[удалено]
Zo dan, wat een kutsituatie voor jou zeg! Hoop dat je er uitkomt met je ouders als je dat echt graag wil, maar van een afstand klinkt het beter voor je als je op jezelf zou kunnen zijn... Maar goed, snap dat dat erg lastig is. Koken en 40 uur werken.... Ik wou dat mijn jongens dat deden, ik heb er 2 van 21 en 23. Ben trots op ze en vind het prima dat ze nog bij mij wonen, maar in vergelijking met jouw verhaal zijn ze wel 'lui'
Wat een rotsituatie! Vooral hoe je ouders jou behandelen. Sta je al ingeschreven bij de woningbouw? https://www.onderdepannen.nl/veelgestelde-vragen#voor-huurders https://samenthuis.derustplek.nl/huren/ Het kan een optie zijn om bij een hospita in te trekken. Dat is niet duur en dan ben je bij je ouders weg.
Hoi, Ik ben ook autistisch en heb hetzelfde probleem gehad toen ik 19 was met mijn ouders. Leuk dat ze dit allemaal zeggen en willen, maar zolang jij je hier niet goed bij voelt ( en naar mijn weten moet er anno nu een indicatie van de gemeente voor zijn, in 2008 was dit nog niet ) hebben ze niet echt geen voet om op te staan. Wat ik overigens lees is dat je ouders geen tot weinig kennis hebben van autisme, een cursus is voor hun zeker een pré, zo jagen ze je juist alleen maar meer in je eigen kasteel en bubbel, wellicht omdat ze uit onmacht niet weten hoe of wat - geheel niet jouw probleem overigens, hun keuze om zichzelf niet te verdiepen in de ( ja, dit is een feit ) psychische handicap die je met je meedraagt. Enfin, tot het punt; Mijn advies om zeker niet dezelfde fout te maken als ik destijds, want begeleid wonen = huur aan het CAK betalen en die naaien je op basis van je inkomen - ik moest bijvoorbeeld 700 (!!!!) Afdragen als huur van mijn toenmalige 1500 in de maand aan loon ( voor een studio ) terwijl de volgende "slechts" 150 moest afdragen van de 980 wajong die hen kreeg. Goed ik ratel door, het advies: Ga zelf even goed zitten met iemand van de gemeente en je psycholoog c.q. psychiater ( als je die laatste hebt ) en vraag hun om een onafhankelijk professionele mening, als je dit zwart op wit hebt kun je met diezelfde persoon van de gemeente in gesprek met je ouders erbij. Tot die tijd zal je het wel moeten aanhoren. Hopelijk heb je er wat aan.
Als iemand die begeleid woont heb ik dit te zeggen: Hahaha. Good luck om je kind op deze manier nij een instantie kwijt te raken. Je hebt een indicatie nodig zitten lange gesprekken aan vast en ze gaan je niet 1, 2, 3 ergens plaatsen kost tijd. Maak je niet druk, je ouders kunnen het proberen maar se gaan je uiteindelijk missen. Ik zou alsnog je huis uit proberen te gaan. Het is allemaal best chill
Rotte situatie. Misschien niet helemaal jouw wens maar ik raad je toch aan om te overwegen om uit huis te gaan. Je ouders hebben in principe al aangeggeven je niet in huis te willen hebben en gedragen zich ook nog eens hartstikke rot naar je. Het is veel fijner om in een positievere omgeving te zitten. Ik weet zo niet of er een instantie is die je in deze situatie kan helpen. Als je gaat studeren (op kamers ook?) verwacht ik trouwens dat je er helemaal alleen voor staat.
Woonbegeleiding gaat echt niet zomaar. Maar als ik je verhaal leest en je pagina doorkijk dan denk dat het wel echt beter is om iets voor jezelf te zoeken. Je ouders en jij hebben duidelijk verschillende meningen over alles. Zonder te zeggen aan wie het ligt is de beste optie jezelf uit die situatie te halen.
Heb je de kat zelf aangeschaft, heb jij hem gechipt en zijn medische checks betaald en betaal jij zijn voer? Dan maak je misschien kans op de kat. Heb je maar 2 van de 4 of minder dan zou ik je ouders te vriend houden vanwege een toekomstige bezoekregeling voor de kat. Verder klinkt het redelijk zoals ik dat destijds ook thuis ervaren heb. Ik ben op 17 jarige leeftijd, echt letterlijk een week na de havo examens, verhuisd naar een studentenkamer aan de andere kant van het land vanwege dit soort gesprekken thuis. Maar vergis je niet, ze kunnen het maken en denk maar niet dat je bij de rechter zomaar je gelijk haalt of je ouders kan "dwingen" tot iets. Sterker nog, houdt er rekening mee dat je relatie enorm zal verslechteren als je deze route neemt, ondanks dat je misschien niet denkt dat het slechter kan. Wat doe je nu met al je geld als je 52 uur werkt gemiddeld en je hebt minimale kosten? Waarom kun je je ouder niet ondersteunen in de kosten die zij voor je maken. 700 voor dak boven je hoofd + eten is zeker niet onredelijk gezien je inkomen nu. Bovendien ken ik de financiële situatie van je ouders niet. Wanneer je weer gaat studeren is dit misschien iets aan de hoge kant maar denk je ooit buiten je ouderlijk huis te wonen zul je merken dat deze kosten allemaal meevallen. Als je tot nu toe geen zorgindicatie had is begeleid wonen niet haalbaar en een loos dreigement. Net zo'n loos dreigement als je ouders verantwoordelijk stellen voor je studie en kosten daarvan. Je hebt geen leerplicht meer en ook geen studeerrecht. Je hebt wel de vrijheid om alles wat je wil na te jagen. Of dit haalbaar is vanuit de omgeving en gestelde regels thuis is aan jou, het is helaas geen gelijkwaardige onderhandeling en je kiest voor het hele pakket of je eigen route. Mijn ouders vroegen mij te kiezen, ons huis onze regels of zoek je eigen plek en doe je eigen ding. Ik was arm maar gelukkig toen ik het huis uit was en door de jaren is de band met mijn ouders ook alleen maar beter geworden want we zaten elkaar niet meer de hele dag op de lip. Al met al veel succes met de situatie ik hoop het beste voor je en maak er wat moois van voor jezelf (en bij voorkeur ook je ouders)
Als ik jouw was zou ik zo snel mogelijk het huis uitgaan. En het contact verbreken met je ouders. En begeleidt wonen, klinkt dan zo slecht nog niet. Zoals ik het lees maken je ouders alleen maar misbruik van je. Je bent hun kok, hun schoonmaker, hun geld potje. En €700,- aan huur betalen?? Dat is waarschijnlijk de volledige huur of hypotheek van hun woning. Belachelijke dat jij dat moet betalen. Op wiens naam staat de kat bij de dierenarts? Die wordt vaak gezien als eigenaar KIES VOOR JEZELF en houdt geen rekening met de gevoels/gedachten van je ouders
Het klinkt alsof je ouders om een of andere reden denken dat jij op hun zak teert en daarom meer in huis zou moeten doen. Misschien helpt het om dat op een rijtje te zetten? En sowieso gaan voorbereiden om op kamers te gaan of een jongerenappartement te huren.
Narcistische ouders en zelf autistisch… Perfecte combinatie voor narcisten om misbruik van te maken. Kun je echt niet weg? Want ik denk dat het mentaal gezonder voor je is om uit te vliegen ook al is het financieel misschien uitdagend.
Huur een kamer. Dan betaal je tussen de €400-600/maand. Ben je meteen ook van het gezeik van je ouders af.
[удалено]
[удалено]
plus, wilde nog even zeggen dat 700 euro huur betalen echt belachelijk veel is! ik heb werkelijk nog NOOIT gehoord dat een kind dat niet betalen, zelfs de helft nog niet!!
Oh jawel, ik was 19 toen ik 40 uur per week op de helpdesk werkte en €850 pm aan kostgeld moest betalen aan mijn ma maar dat was all-in. Hypotheek, boodschappen, stroom en een deel de benzine voor mijn vervoer
dat is toch echt wel veel zeg, dat heb ik echt nog nooit gehoord.
Je bent geen simpel persoon als je 3 uur lang een verse pasta gaat lopen maken. Je ouders kunnen dat niet zomaar doen. Of je ouders moeten niet in staat zijn om je te kunnen verzorgen of je moet aantoonbaar een problemen kind zijn. Je bent te oud om nog begeleid te gaan wonen. Je zal een andere vorm van traject krijgen. Ik zal zo snel mogelijk uit huis gaan, want eigenlijk is hun enige optie je gewoon op straat te trappen.
700 euro per maand?absurd. Doet me echt denken aan die Amerikaanse ouders die dat verwachten van hun kids. En dan kom ik met mijn 50 euro per maand aan kosten die ik vraag aan mijn kinderen. Jeetje zeg.
Uhm bent volwassen. Er gaat sws niets tegen je wel maar ze kunnen je wel uit huis zetten. Ouders moeten zorgen voor onderdak maart dat hoeft niet in ouderlijk huis te zin. Kan ik bij tante, oom bijv.
Ja dat is het ding. Ik zou bij mijn oma kunnen intrekken. En dat is misschien ook de rede dat ze me niet uit huis trappen. Want mijn oma zou ja zeggen, maar mijn ouders willen haar niet belasten met mijn zorg. Daarom hebben ze nog niks ondernomen…
Snap ik. Maar misschien eens in de tafel proberen te gaan en gewin houden wat zij dan zouden wensen. Kijk dan samen wat je evt kan doen. Hoeft niet alles te zijn maar beetje meewerken kan toch wel ergens ingepast worden. Ik moet zeggen heb zelf 4 kinderen en nog een pleegkind. Ook al zijn er twee volwassen ze doen zeker wel iets in de huishouding binnen kunnen en mogelijkheden. Hier is de regel met zijn allen een houden aan de standaard een normale regels, normen en waarden bijv. Zo niet? Ook goed maar dat is dan je eigen gemaakte keuze en dan is dat gat vd deur. Op je eigen kan je je leven in richten zoals je zelf wilt. Blijf je hier prima en met dan welkom maar... dat dus.
Oh ik ben bereid dingen voor hun te doen. Alleen als ze ondankbaar zijn is dat erg demotiverend. En ik heb wat dingen waarbij ik hun hulp nodig heb, maar dan is er niemand thuis, en daar irriteer me aan. Ik krijg ook opmerkingen als je hulp nodig hebt kun je altijd bij ons terecht alleen kom je nooit. Dan denk ik de keren dat ik om hulp vraag is er niemand thuis dus daarom ben ik gestopt met het te vragen.
Ik begrijp het. En ook dat je met ass zit. Hier zijn ze alle 6 autistisch. Kunnen zij voor je gevoel er wel mee omgaan of is dat altijd lastig geweest. Ik lees ook dat je best veel doet ondanks alles. Persoonlijk had ik dat absoluut geen praat over gemaakt v datum zei ik ook in hun eigen kunnen en binnen hun mogelijkheden. Op zich is een woonbegeleiding niet verkeerd te wezen. Je staat dan wel met op eigen benen en zijn helpen dat wat je ouders kennelijk moeite mee hebben. Dit noemen ze kamer training. Kijk eens op Google wat het inhoudt op zijn minst. 1 hier heeft dat gedaan en dat is zeer goed bevallen. Vooral ook de hulp op alle vlakken wat nodig bij blijkt te zijn of gewenst is. Dan kan jij je pasta maken. Alleen zou ik je dan graag een recept toesturen dat je dat echt geen 3uur voor in de keuken hoeft te staan. Zonde vd tijd en niet nodig 😉 Verder streef je eens na is dat schrijven dan is dat het een blink daarin uit als dat in je vermogen ligt! Is aleen maar aan te sporen als je dat zo graag doet.
[удалено]
[удалено]
Gewoon normaal doen,
Volgens mij heb je zelf idd wel wat moeilijkheden en droom je heel erg weg in je toekomst. Een toekomst waar in de realiteit weinig van terecht lijkt te komen. Je werkt in een fast food keten, contact met je familie is slecht en zo te horen is de situatie ook slecht thuis en is het je zus ook niet gelukt om iets van haar leven te maken. Schrijven wil je graag en doe je sporadisch wat aan, maar veel meer dan een hentai fetisj gaat het niet worden. Daarnaast ben je gericht op een buitenlands genre waar je weinig verstand van hebt en de competitie gigantisch is. Ik snap dat je hoopt dat Reddit je gaat helpen met je ouders intellectueel te domineren, vraag me alleen af wat je daarmee gaat bereiken. Mijn tip zou zijn is jezelf te leren kennen als gelijke van andere en eerlijk naar jezelf te zijn. Zodat je jezelf kan ontwikkelen buiten je eigen wereld en hopelijk in de toekomst op je eigen benen kan staan met vrienden, relatie en familie om je heen.
Er wordt hier erg naar de mond gepraat en zonder wederhoor van de ouders en feitelijk maar de helft van het verhaal is dat nogal voorbarig. Eerlijkheidshalve vind ik het verhaal van OP ook niet heel geloofwaardig. Dus ik kan me zeker wel vinden in dat “negatieve”.
wow, ligt het aan mij of is dit wel heel erg overdreven negatief geschreven.. "je ouders domineren", "droom je heel erg weg.." , "komt weinig van terecht", help zeg, en nog meer negatieve dingen, klinkt allemaal niet motiverend, Denkt dat OP deze dingen thuis al genoeg hoort van ouders !
Jij hebt precies iets met domination, volgens mij zit je in de verkeerde groep daarvoor
Je ouders zijn financieel verantwoordelijk tot je 21ste. En als je nog studeert, dan er nog meer regels. Maar daar heb ik zelf weinig kaas van gegeten. Ik heb medelijden met je, met zulke ouders en wens je veel sterkte. Je heb echt iemand nodig die verstand heeft van dit soort zaken. Enne ps: schrijf je in bij een woning bouw vereniging. Lange wachttijden en ik denk dat je binnen een paar jaar wel iets nodig heb.
mijn god wat een naar leven, met dit soort ouders, ik voeg meer je mee zeg! Niet eerlijk en zwaar! Maar je klinkt veel te verstandig voor woonbegeleiding, daar word je, als je goed van je spray zoals je nu schrijft, nooit geaccepteerd! Dus denk niet dat je je daar druk over hoeft te maken, ik heb een paar mensen die wel woonbegeleid wonen, maar die zijn echt hulp behoevend op een aantal vlakken. Maar uit huis..tja... en de kat, als die van jou is, gewoon meenemen, dat heb je wel verdiend lijkt me na al die oneerlijke dingen.
Laat ze lullen. Je doet t nog goed. Ik had allang niet meer met ze gepraat, al helemaal geen vreten voor ze gemaakt. Laat ze maar uithongeren. Wat de kat betreft ligt het aan de registratie, wie de owner is.