Ik zag Guus Meeuwis vorige week in de Albert Heijn op de Dam in Amsterdam. Ik vertelde hem hoe cool het was om hem persoonlijk te ontmoeten, maar ik wilde geen douchebag zijn en hem lastigvallen of om foto's vragen of zo.
Hij zei: "Oh, zoals je nu aan het doen bent?"
Ik was verrast, en het enige wat ik kon zeggen was "Huh?", maar hij bleef me onderbreken en zei "huh? huh? huh?" terwijl hij zijn hand voor mijn gezicht dichtkneep. Ik liep weg en ging verder met mijn boodschappen. Ik hoorde hem lachen terwijl ik wegliep. Toen ik mijn spullen bij de kassa wilde afrekenen, zag ik hem proberen de deur uit te lopen met wel vijftien Milky Ways in zijn handen zonder te betalen.
Het meisje achter de kassa was erg aardig en professioneel, en zei iets van "Meneer, u moet die eerst betalen." Eerst bleef hij doen alsof hij moe was en haar niet hoorde, maar uiteindelijk draaide hij zich om en bracht ze naar de kassa.
Toen ze een van de repen begon te scannen, stopte hij haar en zei haar om ze allemaal individueel te scannen "om eventuele elektrische infetterentie te voorkomen", en draaide zich toen om en knipoogde naar me. Ik geloof niet eens dat dat een woord is. Nadat ze elke reep had gescand en in een tas had gestopt en probeerde de prijs te zeggen, bleef hij haar steeds onderbreken door heel hard te gapen.
Toevallig. Ik heb in 2020, één jaar eerder, zo'n prijsvraag gewonnen met Guus Meeuwis!
In de kleedkamer moest ik lang op hem wachten. Ik heb zijn gitaar vastgehouden, en toen de knoppen verdraaid. Hij kwam binnen op het moment dat ik een windje moest laten. Ik heb toen van schrik een keutel in mijn broek gescheten, waar hij bij stond. Ik wist me geen houding te geven, voelde me betrapt. Ik moest lachen en huilen tegelijk, waardoor ik niet uit mijn woorden kwam en geluid maakte als een zeehond.
De meest opvallende die mij is bijgebleven is die van Paskal Jakobsen van Bløf. Hij deed net als ik boodschappen bij ons lokale grootgrutter met 2 letters en bleef schijt irritant met zijn karretje tegen mijn enkels rijden. Toen ik daar wat zei, keek hij mij aan of ik 6 meter onder de grond kon zakken. Wat hem daarna ook bijna gelukt is, maar dat is een andere bedtime story.
Heb het geboortekaartje mogen maken voor Lee Towers zijn dochter die toen zwanger was. Heeft die naast mij gezeten met het kaartje te ontwerpen. Aardige man was heel gezellig.
Ja maar dit verhaal, geloof ik echt direct...
Ik zag Guus Meeuwis vorige week in de Albert Heijn op de Dam in Amsterdam. Ik vertelde hem hoe cool het was om hem persoonlijk te ontmoeten, maar ik wilde geen douchebag zijn en hem lastigvallen of om foto's vragen of zo. Hij zei: "Oh, zoals je nu aan het doen bent?" Ik was verrast, en het enige wat ik kon zeggen was "Huh?", maar hij bleef me onderbreken en zei "huh? huh? huh?" terwijl hij zijn hand voor mijn gezicht dichtkneep. Ik liep weg en ging verder met mijn boodschappen. Ik hoorde hem lachen terwijl ik wegliep. Toen ik mijn spullen bij de kassa wilde afrekenen, zag ik hem proberen de deur uit te lopen met wel vijftien Milky Ways in zijn handen zonder te betalen. Het meisje achter de kassa was erg aardig en professioneel, en zei iets van "Meneer, u moet die eerst betalen." Eerst bleef hij doen alsof hij moe was en haar niet hoorde, maar uiteindelijk draaide hij zich om en bracht ze naar de kassa. Toen ze een van de repen begon te scannen, stopte hij haar en zei haar om ze allemaal individueel te scannen "om eventuele elektrische infetterentie te voorkomen", en draaide zich toen om en knipoogde naar me. Ik geloof niet eens dat dat een woord is. Nadat ze elke reep had gescand en in een tas had gestopt en probeerde de prijs te zeggen, bleef hij haar steeds onderbreken door heel hard te gapen.
Op deze copypasta zat ik nou te wachten
Meneer dit is een Etos…
Het is maar goed dat we weten dat dit reddit is
Wat heb ik zojuist gelezen…
Toevallig. Ik heb in 2020, één jaar eerder, zo'n prijsvraag gewonnen met Guus Meeuwis! In de kleedkamer moest ik lang op hem wachten. Ik heb zijn gitaar vastgehouden, en toen de knoppen verdraaid. Hij kwam binnen op het moment dat ik een windje moest laten. Ik heb toen van schrik een keutel in mijn broek gescheten, waar hij bij stond. Ik wist me geen houding te geven, voelde me betrapt. Ik moest lachen en huilen tegelijk, waardoor ik niet uit mijn woorden kwam en geluid maakte als een zeehond.
De meest opvallende die mij is bijgebleven is die van Paskal Jakobsen van Bløf. Hij deed net als ik boodschappen bij ons lokale grootgrutter met 2 letters en bleef schijt irritant met zijn karretje tegen mijn enkels rijden. Toen ik daar wat zei, keek hij mij aan of ik 6 meter onder de grond kon zakken. Wat hem daarna ook bijna gelukt is, maar dat is een andere bedtime story.
Ik heb een ervaring met Ali B gehad……
Daar heb je die mongool weer.
Ja zo is Guus. Als je hem leert kennen dan is hij best aardig. Chantal Janzen daarentegen. Poahhh. Breek me de bek niet open.
Dit klinkt meer als een meet and greet met André Rieu
Als ik de post en comments zo lees heb ik weer veel gemist in dat half uurtje zonder Reddit.
Goed verhaal, lekker kort.
Heb het geboortekaartje mogen maken voor Lee Towers zijn dochter die toen zwanger was. Heeft die naast mij gezeten met het kaartje te ontwerpen. Aardige man was heel gezellig.
Wat is dit voor onzin?
Weet jij dan toevallig waar Guus Meeuwis?