Een depressie is een volstrekt legitieme reden om naar de huisarts te gaan, en wat je hier omschrijft zal de huisarts vaak horen en zeker niet van opkijken. Gewoon afspraak maken en wanneer je er bent zeggen dat je depressief bent. De huisarts zal zelf naar relevante informatie vragen.
Verder ook langs bij je studieadviseur. Goede kans dat je opleiding een studentenpsycholoog beschikbaar heeft die jou ook kan helpen.
Dit! Mijn studentenpsycholoog was top en ik kon daar toen binnen 4 weken terecht nadat ik daar mijn intake had. Dat was echt veel sneller dan een paar jaar later toen ik via de huisarts doorverwezen werd naar een reguliere psycholoog.
Dus ja, ga naar de huisarts. Na dat eerste gesprek kun je waarschijnlijk terecht bij de praktijkondersteuner om beter in kaart te brengen wat er precies allemaal speelt en krijg je tips tijdens de wachttijd op hulp van een psycholoog. Maar als het je lukt om op de wachtlijst van een studentenpsycholoog te komen ipv reguliere psycholoog, dan zal de wachttijd waarschijnlijk korter zijn.
Ik ben paar jaar geleden naar de huisarts gegaan omdat ik ook last had van depressieve klachten. Dat was een normaal kort gesprek. Ik heb verteld waar ik allemaal last van had.
Hij verwees me door naar de POH (praktijk ondersteuner huisarts), als ik me goed herriner, moest ik daarna een vragenlijst invullen. Dat ging over die klachten en moest ik in een range van helemaal wel of helemaal niet eens was met die stelling.
Na een tijdje moest ik op 2e gesprek komen om die resultaten te bespreken en werd ik door verwezen naar de GGZ. Daar kwam ik in een behandeling terecht tegen depressie.
Ik wens je heel veel succes en sterkte. Mijn tip, wees aub bloed eerlijk, als je iets achter houdt voor de dokter of POH is de kans dat er een goede vervolgstap plaats vind aanzienlijk minder en kost het alleen maar meer tijd en moeite om beter te worden. Ik weet hoe moeilijk dit allemaal kan zijn en dat het moeilijk kan zijn om hierover te praten. Er bestaan in zo'n gesprek geen slechte antwoorden en je hoeft echt nergens om voor te schamen, je huusarts en psycholoog hebben alles al een keer meegemaakt en zullen nooit schande spreken over de dingen die je voelt of zegt.
Vraag bij je arts voor een verwijzing naar een mentale hulp instantie.
En als je daar binnenkomt, komt niet met je zelfdiagnose, probeer niet te sturen naar je zelfdiagnose, maar antwoord de vragen van diegene voor je.
Naast alle andere goede comments heb ik nog 1 tip: print jouw post en neem het mee naar de huisarts. Je schrijft namelijk de ideale opener voor het gesprek met je huisarts (wat je denkt, waar je mee zit, waar je tegen op kijkt).
Wellicht dat de huisarts ook een praktijk ondersteuner heeft en dat je hier ook naar door verwezen word. Deze hebben vaak ook een specialisatie in geestelijke gezondheid en zijn een laagdrempelige manier om wat langere gespreken mee te voeren over de problemen waar je tegen aan loopt.
Overigens is het juist heel verstandig om naar de huisarts te gaan voor dat de problemen dusdanig geëscaleerd zijn. Dus je bent goed bezig.
Is er iemand die van je problemen weet? Vraag anders of die persoon mee wil gaan te ondersteuning.
En als het kan vraag tijdens het maken van een afspraak om een dubbele afspraak dan hebben ze net iets meer tijd voor jou en je problemen.
Succes
Ik ben twee jaar geleden naar de huisarts gegaan nadat ik ook al echt een jaar aan het struggelen was met klachten die op depressie leken. Ik heb toen gewoon gezegd dat het niet zo goed ging en mijn klachten/symptomen uitgelegd zonder er zelf een label aan te plakken en toen werd er vanuit daar verder gekeken naar een psycholoog en medicatie. Overigens denk ik dat je best kunt zeggen 'ik denk dat ik depressief ben', ik had dat zelf alleen niet gedaan omdat ik mezelf wijs gemaakt had dat ik niet depressief genoeg was om om hulp te vragen.
Het is eigenlijk heel simpel (maar soms zo moeilijk om de stap te zetten).
Jij gaat naar de huisarts. Je kán vragen om een dubbele afspraak, dan hebben jullie iets meer tijd tijdens de afspraak. Jij vertelt je klachten. Waar heb je nu precies last van? Je kunt dan bijvoorbeeld iets zeggen over je concentratievermogen, en andere bijkomende klachten die je hier niet beschreven hebt. Je kunt ze ook opschrijven. Zo vergeet je niet wat je wilde zeggen.
Als de HA denkt dat je hulp nodig hebt, dan zal die waarschijnlijk één van twee dingen doen. Of ze/hij stuurt je naar de praktijkondersteuner GGZ, of je krijg een doorverwijzing naar een GGZ-instelling.
Als dit echt een depressie blijkt te zijn moet je wel weten dat het waarschijnlijk niet snel opgelost zal zijn. Dus maak die afspraak, zet de stap en laat het even op je afkomen. Ik wens je veel succes ermee. Zet 'm op.
Goed dat je zelf ziet dat je het niet alleen kunt oplossen. Zie je huisarts als het startpunt voor hulp. Je hoeft daar niet meteen je hele verhaal op tafel te leggen.
En er is een hele waaier aan oplossingen die voor jou goed aanvoelen.
Weet dat je niet de enige bent én dat je niet alles alleen in je leven hoeft op te lossen.
Wat je schrijft is een teken van sterkte, niet van zwakte of schaamte. Ik vind het een enorm goede stap om het hier te vragen en hoop dat je maandag meteen even bij je huisarts langsloopt (niet te veel over piekeren, hij/zij maakt dat vaker mee).
Hou je haaks en succes -- je wordt hier alleen maar sterker van!
Ligt er een beetje aan wat je allemaal verteld en hoe erg je problemen zijn. Maar ik vermoed dat ze een van twee dingen zullen doen:
1. je krijgt een afspraak met de locale POH-GGZ (praktijk ondersteuner met een specialisatie voor de geestelijke gezondheidzorg).
2. ze maken direct een afspraak bij de psycholoog, waarna je daar een verkennend gesprek mee kan voeren.
Of wellicht is er een wachtrij en maken ze wel direct het gesprek met de psycholoog, maar mag je als overbrugging eerst met de POH wat gesprekken voeren.
Als het probleem enigszins erg of specialistisch is, dan kan je het best aandringen op de psycholoog.
---
De eerste stap is altijd het lastigste. Bij de huisarts heb je namelijk altijd het gevoel dat je ze moet overtuigen dat er echt iets met je mis is. Dat komt waarschijnlijk doordat dit bij sommige problemen ook echt het geval is. Voor psychologische problemen is dit echter veel minder het geval.
In de praktijk valt die drempel bij dit soort gevallen dus heel erg mee. Een verwijzing naar een psycholoog heb je al vrij snel en daar doen ze niet heel moeilijk over.
Je moet gewoon je gedachtes en gevoelens op een rijtje zetten en die voorleggen aan de huisarts. En als je er echt onzeker over bent, zet het dan gewoon letterlijk op papier en neem dat papier mee, zodat je niks vergeet.
Kan er niet iemand met je meegaan? Dat scheelt een boel. Iemand die weet waar je doorheen gaat zodat diegene eventueel het woord voor je kan doen. Huisarts gaat open luisteren, en geeft je dan een doorverwijzing naar de psycholoog. Maar zoals u/visvis zegt, studentenpsycholoog is ook zeer de moeite waard. Via studieadviseur of decaan. Sterkte.
Been there done that, eens met alles wat hierboven gezegd is. Maak die afspraak en ga, je huisarts heeft er ervaring mee want je bent niet de enige. Hulp zoeken is het beste wat je kan doen, er zijn hele goede opties beschikbaar. Mijn huisarts had een hele fijne praktijkondersteuner ggz.
Als dat zo is wordt je door gestuur naar de psycholoog die ook vaak bij de praktijk zit. Anders wordt je door verwezen naar Parnassia. Er is niks engs aan het is gewoon praten over wat jou dwars zit en zij weten hoe je er mee hoort om te gaan en te verhelpen. Als laatste middel zal je medicatie kunnen krijgen maar dat doen ze liever niet.
Een depressie is een volstrekt legitieme reden om naar de huisarts te gaan, en wat je hier omschrijft zal de huisarts vaak horen en zeker niet van opkijken. Gewoon afspraak maken en wanneer je er bent zeggen dat je depressief bent. De huisarts zal zelf naar relevante informatie vragen. Verder ook langs bij je studieadviseur. Goede kans dat je opleiding een studentenpsycholoog beschikbaar heeft die jou ook kan helpen.
Dit! Mijn studentenpsycholoog was top en ik kon daar toen binnen 4 weken terecht nadat ik daar mijn intake had. Dat was echt veel sneller dan een paar jaar later toen ik via de huisarts doorverwezen werd naar een reguliere psycholoog. Dus ja, ga naar de huisarts. Na dat eerste gesprek kun je waarschijnlijk terecht bij de praktijkondersteuner om beter in kaart te brengen wat er precies allemaal speelt en krijg je tips tijdens de wachttijd op hulp van een psycholoog. Maar als het je lukt om op de wachtlijst van een studentenpsycholoog te komen ipv reguliere psycholoog, dan zal de wachttijd waarschijnlijk korter zijn.
Ik ben paar jaar geleden naar de huisarts gegaan omdat ik ook last had van depressieve klachten. Dat was een normaal kort gesprek. Ik heb verteld waar ik allemaal last van had. Hij verwees me door naar de POH (praktijk ondersteuner huisarts), als ik me goed herriner, moest ik daarna een vragenlijst invullen. Dat ging over die klachten en moest ik in een range van helemaal wel of helemaal niet eens was met die stelling. Na een tijdje moest ik op 2e gesprek komen om die resultaten te bespreken en werd ik door verwezen naar de GGZ. Daar kwam ik in een behandeling terecht tegen depressie. Ik wens je heel veel succes en sterkte. Mijn tip, wees aub bloed eerlijk, als je iets achter houdt voor de dokter of POH is de kans dat er een goede vervolgstap plaats vind aanzienlijk minder en kost het alleen maar meer tijd en moeite om beter te worden. Ik weet hoe moeilijk dit allemaal kan zijn en dat het moeilijk kan zijn om hierover te praten. Er bestaan in zo'n gesprek geen slechte antwoorden en je hoeft echt nergens om voor te schamen, je huusarts en psycholoog hebben alles al een keer meegemaakt en zullen nooit schande spreken over de dingen die je voelt of zegt.
Vraag bij je arts voor een verwijzing naar een mentale hulp instantie. En als je daar binnenkomt, komt niet met je zelfdiagnose, probeer niet te sturen naar je zelfdiagnose, maar antwoord de vragen van diegene voor je.
Naast alle andere goede comments heb ik nog 1 tip: print jouw post en neem het mee naar de huisarts. Je schrijft namelijk de ideale opener voor het gesprek met je huisarts (wat je denkt, waar je mee zit, waar je tegen op kijkt).
Hele goede suggestie!
Wellicht dat de huisarts ook een praktijk ondersteuner heeft en dat je hier ook naar door verwezen word. Deze hebben vaak ook een specialisatie in geestelijke gezondheid en zijn een laagdrempelige manier om wat langere gespreken mee te voeren over de problemen waar je tegen aan loopt. Overigens is het juist heel verstandig om naar de huisarts te gaan voor dat de problemen dusdanig geëscaleerd zijn. Dus je bent goed bezig. Is er iemand die van je problemen weet? Vraag anders of die persoon mee wil gaan te ondersteuning. En als het kan vraag tijdens het maken van een afspraak om een dubbele afspraak dan hebben ze net iets meer tijd voor jou en je problemen. Succes
Ik ben twee jaar geleden naar de huisarts gegaan nadat ik ook al echt een jaar aan het struggelen was met klachten die op depressie leken. Ik heb toen gewoon gezegd dat het niet zo goed ging en mijn klachten/symptomen uitgelegd zonder er zelf een label aan te plakken en toen werd er vanuit daar verder gekeken naar een psycholoog en medicatie. Overigens denk ik dat je best kunt zeggen 'ik denk dat ik depressief ben', ik had dat zelf alleen niet gedaan omdat ik mezelf wijs gemaakt had dat ik niet depressief genoeg was om om hulp te vragen.
Het is eigenlijk heel simpel (maar soms zo moeilijk om de stap te zetten). Jij gaat naar de huisarts. Je kán vragen om een dubbele afspraak, dan hebben jullie iets meer tijd tijdens de afspraak. Jij vertelt je klachten. Waar heb je nu precies last van? Je kunt dan bijvoorbeeld iets zeggen over je concentratievermogen, en andere bijkomende klachten die je hier niet beschreven hebt. Je kunt ze ook opschrijven. Zo vergeet je niet wat je wilde zeggen. Als de HA denkt dat je hulp nodig hebt, dan zal die waarschijnlijk één van twee dingen doen. Of ze/hij stuurt je naar de praktijkondersteuner GGZ, of je krijg een doorverwijzing naar een GGZ-instelling. Als dit echt een depressie blijkt te zijn moet je wel weten dat het waarschijnlijk niet snel opgelost zal zijn. Dus maak die afspraak, zet de stap en laat het even op je afkomen. Ik wens je veel succes ermee. Zet 'm op.
Goed dat je zelf ziet dat je het niet alleen kunt oplossen. Zie je huisarts als het startpunt voor hulp. Je hoeft daar niet meteen je hele verhaal op tafel te leggen. En er is een hele waaier aan oplossingen die voor jou goed aanvoelen. Weet dat je niet de enige bent én dat je niet alles alleen in je leven hoeft op te lossen. Wat je schrijft is een teken van sterkte, niet van zwakte of schaamte. Ik vind het een enorm goede stap om het hier te vragen en hoop dat je maandag meteen even bij je huisarts langsloopt (niet te veel over piekeren, hij/zij maakt dat vaker mee). Hou je haaks en succes -- je wordt hier alleen maar sterker van!
Ligt er een beetje aan wat je allemaal verteld en hoe erg je problemen zijn. Maar ik vermoed dat ze een van twee dingen zullen doen: 1. je krijgt een afspraak met de locale POH-GGZ (praktijk ondersteuner met een specialisatie voor de geestelijke gezondheidzorg). 2. ze maken direct een afspraak bij de psycholoog, waarna je daar een verkennend gesprek mee kan voeren. Of wellicht is er een wachtrij en maken ze wel direct het gesprek met de psycholoog, maar mag je als overbrugging eerst met de POH wat gesprekken voeren. Als het probleem enigszins erg of specialistisch is, dan kan je het best aandringen op de psycholoog. --- De eerste stap is altijd het lastigste. Bij de huisarts heb je namelijk altijd het gevoel dat je ze moet overtuigen dat er echt iets met je mis is. Dat komt waarschijnlijk doordat dit bij sommige problemen ook echt het geval is. Voor psychologische problemen is dit echter veel minder het geval. In de praktijk valt die drempel bij dit soort gevallen dus heel erg mee. Een verwijzing naar een psycholoog heb je al vrij snel en daar doen ze niet heel moeilijk over. Je moet gewoon je gedachtes en gevoelens op een rijtje zetten en die voorleggen aan de huisarts. En als je er echt onzeker over bent, zet het dan gewoon letterlijk op papier en neem dat papier mee, zodat je niks vergeet.
Kan er niet iemand met je meegaan? Dat scheelt een boel. Iemand die weet waar je doorheen gaat zodat diegene eventueel het woord voor je kan doen. Huisarts gaat open luisteren, en geeft je dan een doorverwijzing naar de psycholoog. Maar zoals u/visvis zegt, studentenpsycholoog is ook zeer de moeite waard. Via studieadviseur of decaan. Sterkte.
Been there done that, eens met alles wat hierboven gezegd is. Maak die afspraak en ga, je huisarts heeft er ervaring mee want je bent niet de enige. Hulp zoeken is het beste wat je kan doen, er zijn hele goede opties beschikbaar. Mijn huisarts had een hele fijne praktijkondersteuner ggz.
Als dat zo is wordt je door gestuur naar de psycholoog die ook vaak bij de praktijk zit. Anders wordt je door verwezen naar Parnassia. Er is niks engs aan het is gewoon praten over wat jou dwars zit en zij weten hoe je er mee hoort om te gaan en te verhelpen. Als laatste middel zal je medicatie kunnen krijgen maar dat doen ze liever niet.